အလွေဒဝီဆိုေပမယ့္ ဘဝမေျဖဆည္ခဲ႔
သူကသူေဌးသမီး မိပဋာ။
ခ်စ္လာျပီဆိုမွ အေမလည္း တားမရ
အေဖလည္း ဆီးမႏိုင္
အထုပ္ကိုင္ကာ ခိုးရာလိုက္
မိုက္တယ္ပဲဆိုရမလား။
ခ်စ္လိုက္တဲ႔ ခင္ပြန္းသည္
အလုပ္သမားရယ္လို႔ ေမတၱာမနည္း
အတူတဲြလို႔ ဘဝတည္ေထာင္
သားေလးေတြေတာင္ ထြန္းခဲ႔ျပီ။
ကံလက္သမား မင္းဘယ္သြားမလဲ
အမီလိုက္ မိုက္မိုက္ကန္းကန္းကို
အလွည့္က်ႏြဲ႕ခ်ိန္မရတဲ႔ မိပဋာ။
လင္ေသ သားဆံုး အပူလံုးက မဆံုးေသး
မီးေဘးသင့္ခဲ႔တဲ႔ မိဘမ်ား
ကဲဘယ္လိုစဥ္းစားၾကမလဲ။
အပူကဆယ္ကုေဋ
ႏွလံုးသားေတြ ကဲြေၾကမတတ္
ဝဋ္ေၾကြးဇာတ္မဆံုးႏိုင္ဘူး ရူးရျပီေကာ။
ရူးရာကမ်က္ရည္သုတ္ ပဝါအစုတ္ကိုခ်ဳံလႊမ္း
တရားမဏၭာပ္နား လွမ္းခဲ႔ျပီ။
''ခ်စ္ႏွမ ပဋာစာရီ
အတည္မက်တဲ႔ ဘဝေသာကေတြ
ပင္လယ္ေဝ မ်က္ရည္ေတြ အသာသိမ္း
မင္းထိန္းလိုက္စမ္းပါ။
သတိေလးနဲ႔ဆင္ျခင္ မင္းထက္အျပင္ ခ်စ္သူမရွိ
မင္းအသိဆံုးမဟုတ္လား ပဋာစာရီ။
သံသရာနဲ႔ခ်ီျပီး ငိုခဲ႔ရတဲ႔ဝဋ္ေၾကြး
မင္းမမုန္းေသးဘူးလား
သတိထားလိုက္စမ္းပါ ခ်စ္ႏွမ။''
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ေမတၱာေရစင္ သြန္းေလာင္းစဥ္ခဏအတြင္း
အသိဥာဏ္ေတြလင္းလာတဲ႔ မိပဋာ
အပူသံသရာ ဇာတ္ၾကမ္းဆံုးခန္းတိုင္သြားခဲ႔ျပီပဲ။
အားလံုးေသာကျငိမ္းေအးၾကပါေစ
No comments:
Post a Comment