ကေနာင္မင္းသားႀကီး...ဘိလတ္ကိုသြားတုန္းက ႐ိုက္ထားတ့ဲဓာတ္ပံု။
က်ေနာ္က...အဲဒီဓာတ္ပံုထဲက...ကေနာင္မင္းသားႀကီးထက္..
ေနာက္က ေမာ္ေတာ္ကားေတြကိုပဲစိတ္၀င္စားမိတယ္။
အဲဒီကထဲက...သူတို႔ဆီမွာ ေမာ္ေတာ္ကား၊မီးရထားေတြ ေပၚေန၊အသံုးျပဳေနၾကၿပီကိုး။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက...က်ေနာ္တို႔ ရတနာပံုမႏၲေလးေနျပည္ေတာ္ႀကီးမွာေတာ့..
လွည္းေခတ္၊ေလွေခတ္ပဲ..႐ွိေသးတယ္။
ဘိလတ္ကိုေရာက္သြားတ့ဲ...ကေနာင္မင္းသားႀကီးက ဒါေတြကိုျမင္ေတြ႔သြားၿပီး၊ဆင္န႔ဲဆိတ္လို အကြာႀကီး၊ကြာေနတ့ဲ သိပၸံနည္းပညာ၊အတတ္ပညာေတြေၾကာင့္...အဂၤလိပ္ၿဗိတိသွ်ေတြကို တို႔ျမန္မာေတြ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ သက္သက္တစ္ခုထဲန႔ဲ သြားယွဥ္လို႔မရမွန္းသိသြားတယ္။
ေခတ္မွီသိပၸံေလာကဓာတ္ပညာေတြတတ္မွ သူတို႔ကိုယွဥ္လို႔ရမယ္မွန္းသိၿပီး၊ျမန္မာ့ပညာေရး တစ္ေခတ္ဆန္းဖို႔ ႀကိဳးစားခ့ဲတယ္။
ကမာၻၾကည့္ ၾကည့္ၿပီး၊ျမန္မာကိုေခတ္မွီပညာေရးစႏွစ္
မ်ိဳးေစ့ခ်ဖို႔ႀကိဳးစားခ့ဲတယ္။
ဒါေပမယ့္...ကေနာင္မင္းသားႀကီးခမ်ာ...ေလွေလွာ္တုန္းတက္က်ိဳးခ့ဲရ႐ွာတယ္။
အင္တာေန႐ွယ္နယ္အျမင္႐ွိၿပီး၊ဂလိုဘယ္အၾကည့္ၾကည့္တတ္တ့ဲ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ ဆံုးရႈံးခ့ဲရတယ္။
က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္န႔ဲ၊လူမ်ိဳးေတြအတြက္ကေတာ့....
ေလွပါျမဳပ္ခ့ဲရေတာ့တာပါပဲ။
အျပင္ကိုေျခတစ္လွမ္းမထြက္ဖူးပဲ...၊
ရတနာပံုမႏၲေလးေနျပည္ေတာ္ႀကီးရဲ႕အုတ္ၿမိဳ႕႐ိုးအတြင္းေလာက္ပဲေနၿပီး၊
၀ါးလံုးေခါင္းထဲမွာလသာ။
ႏြားေျခရာခြက္ကို ကမာၻထင္။
အခ်င္းခ်င္းပလႅင္လု၊အာဏာလုေနတ့ဲ...ဘုရင္၊မိဖုရား၊မူးမတ္၊ေသနာပတိ....
စတ့ဲအုပ္ခ်ဳပ္သူပညာမ့ဲေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈေတြေၾကာင့္...
က်ေနာ္တို႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ....
ဘုရင္ပါေတာ္မူၿပီး၊သူ႔ကြၽန္ဘ၀ေရာက္ခ့ဲတာ...
နည္းတယ္လို႔ပဲေျပာရမလား။
from - FB ( myint naing )
post header ကိုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေအးျမသာစည္ ရြာ admin မွ မြန္းမန္ထားသည္ :D
No comments:
Post a Comment