ယခု ကၽြန္ေတာ္ အလိုခ်င္ဆံုးတစ္ခုက ဓါတ္ပံုတစ္ပံုပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ထိုဓါတ္ပံု လိုခ်င္တဲ့စိတ္က ၾကာေသးတာေတာ့မဟုတ္။
ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္တာက ရႈေမွ်ာ္ခင္းပံု မဟုတ္။ ေျမပံု မဟုတ္။ သားရဲ တိရိစာၦန္ပံုေတြ မဟုတ္။ အဆိုေတာ္၊ မင္းသမီး၊ မင္းသား ပံုေတြ မဟုတ္။ အေမရိုက္ေပးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္က ပံုမဟုတ္။
ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္တာက ဦးသန္႔ပံု။
၂။
“ဦးသန္႔ပံု ရွိလား”
“ခင္ဗ်ာ .. ဘယ္သူ႕ပံု…..”
“ဦး သန္႔ ပံု ပါ”
“ဦးသန္႔ ဟုတ္လား ….
အစ္ကိုေရ … ဦးသန္႔ဆိုလား သူ႕ပံုရွိလားတဲ႕”
ဓါတ္ပံုဆိုင္က အေရာင္း၀န္ထမ္း ကေလးေလးတစ္ေယာက္ပါ။ အသက္ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ ၀န္းက်င္ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ဦးသန္႔ကို မသိႏိုင္ဘူးလား။
အင္းေလ.. ဒီေလာက္ အရြယ္ ကေလးေလးက ဘယ္သိႏိုင္မလဲ။ ျပီးေတာ့ ခုလို အလုပ္လုပ္ေနပံုေထာက္ ေက်ာင္းပညာေရးေကာ ျပီးဆံုးေအာင္ တတ္ႏိုင္မယ္ မထင္။ ထားပါေတာ့။ သူေခၚလိုက္တဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သိမွာပါေလ။
“ဦး .. ဘယ္သူ႕ပံု လိုခ်င္တာလဲဗ်”
ဒီတစ္ခါ ထြက္လာတဲ့ ကေလးကေတာ့ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္။ ဆိုင္က ကေလးေတြထဲမွာ နည္းနည္းေတာ့ လည္လည္၀ယ္၀ယ္ ရွိမယ့္ပံုမ်ိဳး။
“ေအး .. ဦးလိုခ်င္တာက ဦးသန္႔ပံုပါကြယ္”
“ဟုတ္ ဘယ္ေန႔က ရိုက္ထားတာလဲဦး
ဦးသန္႔ဆိုတာ ဦးပဲလား .. တျခားတစ္ေယာက္လား
တဆိတ္ေလာက္ လာေရြးေပးပါလား ဦး”
ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားတုန္းမွာပဲ သူက ဗူးေလး တစ္ဗူးထဲက ပတ္စ္ပို႔ ပံုေတြ အထပ္လိုက္ စားပြဲေပၚ ျဖန္႔ခင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေသျပီ။ ဦးသန္႔ဆိုတာ မေန႔တစ္ေန႔က ပတ္စ္ပို႔ပံု လာရိုက္သြားတယ္လို႔ ထင္ေနပါ့လား။
“မဟုတ္ဘူးေလ ..
ဦးေျပာတဲ့ ဦးသန္႔ဆိုတာ …
ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဦးသန္႔ေလ …”
“ဟုတ္.. ဘယ္သူလဲဗ် .. ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ရိုက္တဲ့သူမ်ားေတာ့ မမွတ္မိလို႔ပါဗ်”
အင္း….။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ေနျပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေမးေတာ့ပါဘူး။ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္လံုး ဦးသန္႔ကို မသိၾကတာ ေသခ်ာျပီ။
“ေအးကြယ္ … ဦးလည္း ဦးသန္႔ပံုကို မမွတ္မိေလာက္ေတာ့ပါဘူး
သြားလိုက္ဦးမယ္ကြယ္” လို႔ ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
၃။
ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္ဟာ အသစ္စက္စက္ ေဆာက္ျပီးခါစပါ။ အိမ္ထဲမွာ ေဆးသုတ္တန္ သုတ္၊ ေၾကြျပားခင္းတန္ ခင္း။ လိုက္ကာတပ္၊ မီးဆင္၊ အားလံုးျပီးသြားခ်ိန္မွာ ျပႆနာတစ္ခုကို စေတြ႕ေတာ့တာ။ ဧည့္ခန္းမွာ ပရိေဘာဂေတြခ်၊ နံရံေထာင့္မွာ နာရီတစ္လံုး ခ်ိတ္လိုက္။ ျပီးေတာ့ ေရွ႕တည့္တည့္ နံရံမွာ တီဗြီတစ္လံုးကို ကပ္လိုက္တယ္။ ခက္ေနတာက ေဘးနံရံ။ အဲဒီ နံရံဟာ အလြတ္ၾကီး။ တစ္ခုခုေတာ့ အဲဒီ နံရံမွာ ခ်ိတ္ဆြဲသင့္တာေပါ့။
“မိန္းမေရ …. ဒီနံရံမွာ ငါေတာ့ တစ္ခုခု ခ်ိတ္ခ်င္တယ္ကြ” ဆိုေတာ့ ဇနီးျဖစ္သူက မဆိုင္းမတြ ေျဖပါတယ္။
“ဓါတ္ပံုတစ္ပံုေလာက္ ခ်ိတ္လိုက္ေလ .. ေယာက်္ားရဲ့ ဘာခက္လို႔လဲ”
ဓါတ္ပံု။ ဓါတ္ပံု တစ္ပံုေလာက္ ခ်ိတ္မယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မွာ စတင္ စဥ္းစားရျပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ပံု ခ်ိတ္မွာလား။ ကၽြန္ေတာ္ ဘြဲ႕ယူထားတုန္းက ပံုဆိုေကာင္းမလား။ မေကာင္းလွ။ ငါက ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ကြလို႔ ၾကြားထားသလိုမ်ိဳးၾကီး။ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ဇနီး မဂၤလာေဆာင္တုန္းက ပံုတစ္ခုခုဆိုရင္ေရာ။ အဆင္မေျပလွ။ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တာက ခန္႔ခန္႔ညားညားနဲ႔ ေလးစားဖြယ္ လူသားတစ္ဦး။ စံထားစရာ လူသားတစ္ဦး။ မေမ့အပ္သင့္တဲ့ လူသားတစ္ဦး။
ဆိုေတာ့ စဥ္းစားရျပီ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပံုဆို ေကာင္းမလား၊ ဂႏၶီဆို ေကာင္းမလား၊ မာသာ ထရီဆာ ဆုိေကာင္းမလားေပါ့။ အက္ဒီဆင္ ဆိုေကာင္းမလား၊ အိုင္းစတိုင္းဆိုေကာင္းမလား။
ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာက ဦးသန္႔။ ဟုတ္တယ္။ ဦးသန္႔ဓါတ္ပံုကို ကၽြန္ေတာ့္ ဧည့္ခန္းရဲ့ ေဘးနံရံမွာ ခ်ိတ္စြဲလိုက္ရင္ျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခန္႔ညားမလဲေပါ့။
၄။
အိမ္နားက ဓါတ္ပံုဆိုင္က အဆင္မေျပတာနဲ႔ လမ္းထိပ္ထိ ထြက္လာျပီး ဦးသန္႔ကို ကၽြန္ေတာ္ ရွာေဖြေနမိတယ္။
“ဗ်ာ .. ဦးသန္႔ဆိုတာ ဘယ္သူလဲဗ်
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပံုေတာ့ ရွိတယ္”
“မဟုတ္ဘူးကြယ္ .. ဦးလိုခ်င္တာ ဦးသန္႔ပံု”
“ဟုတ္ .. ဟိုဘက္ ႏွစ္လမ္းေက်ာ္မွာေတာ့ ဓါတ္ပံုဆိုင္တစ္ဆိုင္ ရွိေသးတယ္ ဦး
အဲဒီမွာ သြားေမးၾကည့္ပါလား”
အဲလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္လမ္းေလာက္ ထပ္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။
“ဦးသန္႔ပံုက မရွိဘူးဗ်
ဒီမွာက ဘုရားပံုေတာ္ေတြပဲ ေရာင္းတာပါ
ဦးလိုခ်င္တယ္ဆို ဟိုဘက္ ၃ လမ္းေလာက္သြားျပီး ညာဘက္ေကြ႕လိုက္
အဲဒီဆိုင္မွာေတာ့ ရွိႏုိင္တယ္ ဦး”
“ေအာ္ .. ေအး ေက်းဇူးကြာ”
ေလွ်ာက္ေပါ့။ ကိုယ္က ဦးသန္႔ပံုမွ ဦးသန္႔ပံုကို ခ်ိတ္ခ်င္တာကိုး။
“ဦးသန္႔ပံုက မရွိဘူးဗ်
ေရႊတိဂံု ဘုရားဘက္သြားၾကည့္ၾကည့္ပါလား
ဒီနားတ၀ိုက္မွာေတာ့ မရွိႏိုင္ဘူး”
ေသေရာ၊ ေရႊတိဂံု ဘုရားထိ သြားရမွာလား။ ကဲပါေလ .. မထူးပါဘူးဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဘက္စ္ကားေပၚတက္လို႔ ေရႊဂံုတိုင္ဘက္ ခရီးဆက္ရတာေပါ့။
၅။
ေရႊဂံုတိုင္ မွတ္တိုင္မွာ ဆင္းဆင္းခ်င္း ေခါင္းထဲ အေတြးက ၀င္လာတယ္။ ေရႊတိဂံု ဘုရားဘက္ေတာ့ဟုတ္ျပီ။ ဘုရား အေရွ႕ဖက္လား၊ အေနာက္ဖက္လား မသိ။ ခက္ျပီ။ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ ေမးၾကည့္ရမွာပဲေလ။
“ညီေလးေရ .. ဒီနားမွာ ဓါတ္ပံုေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ရွိလား”
“ဓါတ္ပံုဆိုင္လား .. ခုလမ္းအတိုင္း တည့္တည့္သြားျပီး ေရွ႕က် ညာဘက္ေကြ႕လိုက္
ျပီးရင္ ဘယ္ဘက္ေကြ႕လိုက္
အဲဒီလမ္းထဲမွာ ဓါတ္ပံုေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ရွိတယ္”
“ေအာ္.. ေအး .. ေက်းဇူးပဲကြာ”
ဟုိေရာက္ေတာ့လည္း မထူးပါဘူး။ ဦးသန္႔ပံု မရွိပါဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ဆိုင္ထပ္ေမးျပီး ထပ္သြား။
“ဦးသန္႕ပံုလား .. မရွိဘူးဗ်”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. ကုန္ေနတယ္ဗ်”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. ေနာက္တစ္လေလာက္မွ ရပါမယ္”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. ဒီဆိုင္မွာေတာ႕ မရွိေသးဘူးဗ်”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. မရွိပါဘူးရွင့္”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. မရွိဘူးကြ”
၆။
ဒီေတာ႕ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ ဦးသန္႕ပံု ဘယ္မွာ ရႏိုင္မလဲ။ ဦးသန္႕ပံု ရွိတဲ႕ ေနရာ ဘယ္သူသိမလဲ စဥ္းစားစမ္း။ ဟုတ္ျပီ။ ကိုႏိုင္စြမ္းဆီ ဖုန္းဆက္ေမးမွပဲ။
“ကိုႏိုင္စြမ္း .. ဦးသန္႕ပံု ဘယ္မွာ ရႏိုင္မလဲဗ် သိလား”
“ဘာ.. ထူးသန္႕ ဟုတ္လား
ဟဲလို … ဘာေျပာတာလဲဟ
ထူးသန္႕ပဲဆီသန္႕လား .. ေစ်းဆိုင္မွာ သြား၀ယ္ေလ”
ကဲ .. အေရးထဲ .. ဖုန္းက လိုင္းမေကာင္း။
“ဟာဗ်ာ .. ဘယ္က ပဲဆီသန္႕လဲ
ဦးသန္႕ဗ် .. ဦးသန္႕ပံု .. ဘယ္မွာ ေရာင္းလဲ သိလား ေမးတာ”
“ဟင္ … ဦးသန္႕ ဟုတ္လား ..
မင္းေျပာတာ ကုလသမၼဂ အတြင္းေရးမွဴး ဦးသန္႕လား”
“ဟုတ္ပါ႕ .. ဦးသန္႕ပံုလိုခ်င္တာ ဘယ္မွာ ေရာင္းလဲလို႕”
“ေအးကြာ .. မင္းေျပာမွ ဦးသန္႕အေရးအခင္းကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္
တကယ္ဆိုကြာ .. အဲဒီ အေၾကာင္းေတြ လူတိုင္း သိသင့္တယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္ ကိုႏိုင္စြမ္းရယ္ ..
အဲဒီကိစၥကို ေနာက္ေတြ႕မွ ေျပာပါဗ်ာ ..
ကၽြန္ေတာ္ ခုသိခ်င္တာ သူ႕ပံု ဘယ္မွာ ရႏိုင္မလဲဗ်”
သူ႕ဘက္က အသံေတာ္ေတာ္နဲ႕ ထြက္မလာ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မရွည္လွ။ ေတာ္ေတာ္ၾကီး ၾကာမွ သူက ေျပာလာတယ္။
“ေအးကြာ.. ဂ်ာမဏီ အေရးအခင္းတုန္းက
အေရွ႕နဲ႕ အေနာက္ ျပန္သင့္ျမတ္ေအာင္ သူေတာ္ေတာ္ၾကိဳးစားခဲ႕တာကြ
မင္း .. သူ႕ပံုလိုခ်င္တယ္ဆို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းဘက္သြားရွာၾကည့္ေလ” တဲ႕။
၇။
ခုမွေတာ႕ မထူးေတာ႕ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ေရႊဂံုတိုင္ဆီက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းကို သြားရေတာ႕မွာေပါ႕။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲေရာက္ေတာ႕ ပန္းခ်ီျပပြဲ တစ္ခုနဲ႕ တန္းတိုးတယ္။ မ်က္မွန္းတန္းမိတဲ႕ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္တယ္။
“အစ္ကို .. ဦးသန္႕ ပံု ဘယ္မွာ ရွိႏိုင္လဲဗ်”
“ေအးကြ.. အစ္ကိုတို႕ဆီမွာေတာ႕ အေမစုရဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြပဲပါတယ္
မင္းလိုခ်င္တယ္ဆို တျခား ဆရာေတြဆီ ေမးေပးမယ္ေလ …”
“မဟုတ္ဘူးေလ အစ္ကိုရဲ႕ ..
ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ .. ဦးသန္႕ရဲ႕ ဓါတ္ပံုကို ေျပာတာ
ပန္းခ်ီကား မဟုတ္ဘူး”
“ေအာ္ .. ဓါတ္ပံုလားကြ .. ဓါတ္ပံုဆိုရင္ေတာ႕
မင္း ၃၃ လမ္းဘက္ သြားၾကည့္ပါလား
အဲဒီဘက္မွာ ရွိႏိုင္တယ္”
ကဲ..။ ေလွ်ာက္စမ္းဦး ၃၃ လမ္းတဲ႕။
“ဦးသန္႕ ပံုလား .. မရွိဘူးကြြ .. ဒီမွာက မင္းျမင္တဲ႕ အတိုင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပံုနဲ႕ အေမစု ပံုေတြပဲ ရွိတာ”
“ဦးသန္႕လားကြ…
မင္းေျပာတာ ဦးႏုရဲ႕ အၾကံေပးၾကီး ဦးသန္႕ေနာ္”
“ဟုတ္ပါ႕ဗ်ာ အစစ္ေပါ႕.. သူ႕ပံု ရွိလားဗ် ..”
“ေအး.. သူ႕ပံုလား ..
ေအးကြာ ဦးျဖင့္ ေနာင္တရပါတယ္
ဦးဆုိင္မွာ တျခား ပံုေတြ စုေဆာင္းထားျပီး ဦးသန္႕ ပံုမွ မထားမိေလျခင္းကြာ ..”
၈။
ကၽြန္ေတာ္ လွည့္ထြက္လာခဲ႕ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္တာ ဦးသန္႕ပံုပါ။ ဦးသန္႕ပံု ဘယ္မွာ ရႏိုင္မလဲ။ ခင္ဗ်ားသိလား။ ဘယ္သူသိလဲ။ ဦးသန္႕။ ဦးသန္႕ရဲ႕ ဓါတ္ပံု ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ပါတယ္။
“ဦးသန္႕ပံုလား .. စာေပဗိမၼာန္ဘက္နားမွာ သြားေမးၾကည့္ပါလား”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. ပန္းဆိုးတန္းတ၀ိုက္မွာ ရွိႏိုင္တယ္”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. အလံုက Gallery တစ္ခုမွာ ေတြ႕ဖူးတယ္ကြ”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. ယုဇနပလာဇာနား ေနတဲ႕ လူတစ္ေယာက္ေတာ႕
စုေဆာင္းထားတာ ၾကာဖူးတာပဲ”
“ဦးသန္႕ပံုလား .. မႏၲေလးက မိတ္ေဆြတစ္ဦးကို ေမးၾကည့္ေပးမယ္”
“ဦးသန္႕ပံုလား ..မရွိဘူးဗ် .. သမၼတၾကီး ဦးသိန္းစိန္ ပံုေတာ႕ ရွိတယ္”
၉။
ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ညစ္သြားပါျပီ။ ဦးသန္႕ ဘယ္မွာလဲ။ မဟုတ္ဘူး။ ဦးသန္႕က ဆံုးပါးသြားတာ ၾကာျပီ။ ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္တာ ဦးသန္႕ ဓါတ္ပံုပါ။ ဓါတ္ပံုဆရာရဲ႕ သားျဖစ္တဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္း လူရိုးကို သတိရသြားတယ္။
“ဟဲလို .. လူရိုးလား
မင္း ဦးသန္႕ ပံုဘယ္မွာ ရႏိုင္လဲ သိလား”
“ဦးသန္႕ပံုလား ..
မင္းေျပာမွကြာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ
ငါခုၾကည့္ေနတဲ႕ အိမ္ျဖဴေတာ္ကို ၀င္တိုက္တဲ႕ ကားမွာ
ဦးသန္႕ပံုကို ေတြ႕လိုက္တယ္ကြ
အိမ္ျဖဴထဲမွာေတာင္ ငါတို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဦးသန္႕ပံုကို တခမ္းတနား ခ်ိတ္ထားတယ္ကြ
ဦးသန္႕ပံုေတာ႕ ဘယ္မွာ ရႏိုင္တယ္ ငါလည္း မသိဘူး
မင္းေတြ႕ရင္ ငါ့အတြက္ တစ္ပံုပါ ပို၀ယ္ခဲ႕ေနာ္” တဲ႕။
ဟူး…………။
သက္ျပင္းသာ ခ်လိုက္ျပီး ဖုန္းခ်လိုက္ခ်ိန္ ဖုန္း ၀င္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မိန္းမပဲ။
“ရွင္ တစ္ေနကုန္ ဘယ္ေတြ သြားေနလဲ”
“……………..”
“ဘာ.. ဦးသန္႕ ဟုတ္လား”
“…………………………”
“ေအာ္.. ေယာက်္ားရယ္ .. ျပန္လာခဲ႕ေတာ႕ အိမ္ကို”
“…………………………..”
“ကဲပါရွင္ . အိမ္ျပန္လာခဲ႕ပါေတာ႕ ..
က်ဳပ္ ဦးသန္႕ပံုကို ရွင္လိုခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ ခ်ိတ္ေတာင္ျပီးျပီရွင့္”
“…………………………..”
“ဘာ.. ဘယ္ကရမလဲ… ရွင္ ခ်ိတ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ အင္တာနက္မွာ ေကာက္ရွာလိုက္တာ .. အင္တာနက္ထဲ ဦးသန္႔ပံုေတြ တစ္ပံုတစ္ေခါင္းေတာ့ အဲဒါနဲ႔ က်ဳပ္လည္း ဆိုဒ္ၾကီးတဲ့ တစ္ပံုကို ေဒါင္းလုပ္လုပ္ျပီး ပရင့္ထုတ္
ခု ေဘာင္ေတာင္ သြင္းျပီးေနျပီရွင့္”
၁၀။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္ေနတဲ့ ဦးသန္႔ပံုကို ရသြားျပီ။ သင္အိမ္လာလည္ရင္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္တိုက္ျပီး ဦးသန္႔ပံုကို ကၽြန္ေတာ္ ျပပါ့မယ္။
ရင္နင့္ေအာင္
From -
No comments:
Post a Comment