Aye Chan Mon
---------------------------
ကိုယ့္ေနရာ
သာယာသည္ ျဖစ္ေစ
နုံခ်ာသည္ ျဖစ္ေစ
ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ရပ္ ၊ မိခင္ျမတ္တည့္။
သာယာသည္ ျဖစ္ေစ
နုံခ်ာသည္ ျဖစ္ေစ
ကိုယ့္ရြာ ကိုယ့္ရပ္ ၊ မိခင္ျမတ္တည့္။
မည္မွ် ႀကီးျမင့္ ၊ မည္မွ် တင့္လည္း
မပြင့္ ေနျခည္ ၊ အုံ႔မိွဳင္းသည္သို႔
မၾကည္ေမြ႕ေခ် ၊ သူ႔ရပ္ေျမတည့္။
သူတို႔ စကား ၊ သူတို႔ၾကား၌
ပ်ားသို႔ မခ်ိဳ ၊ မႈိသို႔ မလန္း
ပန္းသို႔ မရႊင္ ၊ ကိုယ့္မိခင္ကို
တျမင္ျမင္တမ္း ၊ အစဥ္လြမ္းခဲ့။
ေရခ်မ္းစင္က ၊ ေရၾကည္ျမကို
ေသာက္ရေပဖူး ၊ သူ႔ေက်းဇူးကုိ
အထူးသိလည္း
ဇာတိလြမ္းနာ ၊ မေျဖသာခ့ဲ။
သူ႔ေျမမွာမူ
သာယာဘိျခင္း ၊ သင္းပါဘိေတာင္း
ေကာင္းပါဘိတကား ၊ အသိသားပင္
တရားလက္ကိုင္ ၊ ဆင္ျခင္ႏိုင္လည္း
မခိုင္စိတ္ဝမ္း ၊ ေန႔တိုင္းလြမ္းသည္
ျမစမ္းမ်က္ရည္ စိမ့္စိမ့္တည္း။ ။
မပြင့္ ေနျခည္ ၊ အုံ႔မိွဳင္းသည္သို႔
မၾကည္ေမြ႕ေခ် ၊ သူ႔ရပ္ေျမတည့္။
သူတို႔ စကား ၊ သူတို႔ၾကား၌
ပ်ားသို႔ မခ်ိဳ ၊ မႈိသို႔ မလန္း
ပန္းသို႔ မရႊင္ ၊ ကိုယ့္မိခင္ကို
တျမင္ျမင္တမ္း ၊ အစဥ္လြမ္းခဲ့။
ေရခ်မ္းစင္က ၊ ေရၾကည္ျမကို
ေသာက္ရေပဖူး ၊ သူ႔ေက်းဇူးကုိ
အထူးသိလည္း
ဇာတိလြမ္းနာ ၊ မေျဖသာခ့ဲ။
သူ႔ေျမမွာမူ
သာယာဘိျခင္း ၊ သင္းပါဘိေတာင္း
ေကာင္းပါဘိတကား ၊ အသိသားပင္
တရားလက္ကိုင္ ၊ ဆင္ျခင္ႏိုင္လည္း
မခိုင္စိတ္ဝမ္း ၊ ေန႔တိုင္းလြမ္းသည္
ျမစမ္းမ်က္ရည္ စိမ့္စိမ့္တည္း။ ။
တင္မိုး
၁၁၊၅၊၂၀၀၁
Artist-Saw Hlaing
ခရီး သည္ႀကီး
၁၁၊၅၊၂၀၀၁
Artist-Saw Hlaing
ခရီး သည္ႀကီး