" ပန္းသီးပင္ "

Ye Win Naing shared Myanmar News Update's photo.

တစ္ခါက ပန္းသီးပင္တစ္ပင္ ရွိခဲ့တယ္။ လူငယ္ေလးတစ္ဦးဟာ ေန႕စဥ္ေန႕တုိင္း ပန္းသီးပင္နားလာျပီး ့ကစားရတာကို ႏွစ္သက္ေနခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ပန္းသီးပင္ေပၚတက္၊ ပန္းသီးမ်ားကို စားျပီး ပန္းသီးပင္အရိပ္မွာ တေရးတေမာ အိပ္စက္ေလ့ရွိခဲ့တယ္။
သူဟာ ပန္းသီးပင္ကို ႏွစ္သက္သလို ပန္းသီးပင္ကလည္း သူနဲ႕အတူ ကစားရတာကို ႏွစ္သက္ခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးလာသလို လူငယ္ေလးလည္း အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အတြက္ ပန္းသီးပင္နားလာျပီး ေန႕တိုင္း မကစားေတာ့ပါဘူး။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ လူငယ္ေလးဟာ ပန္းသီးပင္ဆီ ေရာက္လာျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။
“င့ါဆီလာျပီး အတူကစားလွည့္ဦးေလ”လို႕ ပန္းသီးပင္က လူငယ္ေလးကို ေျပာဆိုလုိက္ပါတယ္။
“ကြ်န္ေတာ္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်။ သစ္ပင္ေတြနဲ႕ မကစားခ်င္ေတာ့ဘူး”လို႕ လူငယ္ေလးက ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။
“ကြ်န္ေတာ္ အရုပ္ေတြ လိုခ်င္တယ္။ အဲဒါေတြဝယ္ယူဖို႕ ေငြလိုတယ္ဗ်”
“စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ။ ငါ့ဆီမွာေတာ့ ေငြမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါ့ပန္းသီးေတြ ခူးဆြတ္ျပီး ေရာင္းနုိင္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ မင္း ေငြရလိမ့္မယ္။”
လူငယ္ေလးဟာ အလြန္စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္။ သူဟာ ပန္းသီးအားလံုး ခူးဆြတ္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ လူငယ္ေလးဟာ ပန္းသီးေတြ ခူးဆြတ္ျပီးတဲ့ေနာက္ ပန္းသီးပင္ဆီ ျပန္မလာေတာ့ပါဘူး။ ပန္းသီးပင္ဟာ ဝမ္းနည္းေနခဲ့ပါတယ္။
တစ္ေန႕မွာေတာ့ လူၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာျပီျဖစ္တဲ့ လူငယ္ေလး ျပန္လာတာကိုျမင္ေတာ့ ပန္းသီးပင္ဟာ စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္။
“ငါနဲ႕အတူ ကစားရေအာင္”လို႕ ပန္းသီးပင္က ေျပာလုိက္ပါတယ္။
“ကြ်န္ေတာ့္မွာ ကစားဖို႕ အခ်ိန္မရွိပါဘူးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ့္မိသားစုအတြက္ အလုပ္လုပ္ရဦးမယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕မွာ အမိုးအကာရဖို႕ အိမ္တစ္လံုး လိုအပ္ေနတယ္။ ခင္ဗ်ား ကြ်န္ေတာ့္ကို ကူညီေပးနုိင္မလား”
“စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ငါ့မွာေတာ့ အိမ္တစ္လံုးမွ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ မင္းအတြက္ အိမ္ေဆာက္ဖို႕ ငါ့အကိုင္းေတြကို ခုတ္ခ်နုိင္ပါတယ္။”
လူငယ္ေလးဟာ ပန္းသီးပင္ရဲ႕ အကိုင္းအားလံုး ခုတ္ယူျပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ထြက္ခြါသြားျပန္တယ္။ သူ ေပ်ာ္ရႊင္သြားတာကို ျမင္ရေတာ့ ပန္းသီးပင္ဟာ ဝမ္းသာသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ပန္းသီးပင္ဆီ သူ ျပန္ေရာက္လာျခင္း မရွိေတာ့ပါဘူး။ ပန္းသီးပင္ဟာ အထီးက်န္ျဖစ္သြားျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားျပန္တယ္။
ပူအိုက္တဲ့ ေႏြရာသီတစ္ေန႕မွာ သူျပန္လာတာျမင္ေတာ့ ပန္းသီးပင္ဟာ ဝမ္းသာသြားပါတယ္။
“ငါနဲ႕အတူ ကစားရေအာင္”လို႕ ပန္းသီးပင္က ေျပာလိုက္တယ္။
“ကြ်န္ေတာ္လည္း အသက္ၾကီးလာပါျပီ။ အပန္းေျဖအနားယူဖို႕ ရြက္ေလွတစ္စင္းနဲ႕ ခရီးထြက္ခ်င္တယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ေလွတစ္စင္း ေပးနုိင္မလား”လို႕ သူက ေျပာလုိက္ပါတယ္။
“မင္းအတြက္ ေလွေဆာက္ဖို႕ ငါ့ပင္စည္ကုိ အသံုးျပဳလုိက္ပါ။ ဒါဆုိရင္ အေဝးၾကီး ရြက္လႊင့္သြားနုိင္လို႕ မင္း ေပ်ာ္သြားလိမ့္မယ္။ ”
သူဟာ သစ္ပင္ရဲ႕ ပင္စည္ကုိျဖတ္ျပီး ေလွျပဳလုပ္ပါတယ္။ သူဟာ ရြက္လႊင့္ရင္း ခရီးထြက္သြားခဲ့တယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျပီး တစ္ေန႕မွာေတာ့ သူ ျပန္ေရာက္လာခဲ့တယ္။
“လူကေလးေရ…စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ မင္းအတြက္ ငါ့မွာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး။ ပန္းသီးေတြလည္း မရနုိင္ေတာ့ဘူး”လို႕ ပန္းသီးပင္က ေျပာဆိုပါတယ္။
“ကိစၥမရွိပါဘူးဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္မွာလည္း ကိုက္ျဖတ္စရာ သြားတစ္ေခ်ာင္းမွ မရွိေတာ့ဘူး”လို႕ သူက ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။
“မင္းတက္ဖို႕ သစ္ကိုင္းေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူး။”
“ခု ကြ်န္ေတာ္လည္း အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္လာလို႕ မတက္နုိင္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ”လို႕ သူက ျပန္ေျပာပါတယ္။
“မင္းကို တစ္ခုမွ မေပးနုိင္ေတာ့တာ တကယ္ပါ။ ငါ့မွာ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့ အျမစ္ေတြပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္”လို႕ ပန္းသီးပင္က မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႕ ေျပာဆုိပါတယ္။
“ခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း အမ်ားၾကီး မလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး။ အနားယူဖို႕ တစ္ေနရာသာ လိုအပ္တာပါ။ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း ကြ်န္ေတာ္ ပင္ပန္းခဲ့တယ္ဗ်ာ”လို႕ သူက ျပန္ေျပာပါတယ္။
“ေကာင္းျပီေလ။ အပင္အိုၾကီးေတြရဲ႕ ျမစ္ဆံုဟာ မီွျပီး နားခုိဖို႕ အေကာင္းဆံုးေနရာပါ။ ငါနဲ႕အတူလာထိုင္ျပီး အနားယူလွည့္ပါ။”
သူ ထိုင္ခ်အနားယူလုိက္ေတာ့ ပန္းသီးပန္ဟာ ဝမ္းသာသြားျပီး မ်က္ရည္စက္လက္နဲ႕ ျပံဳးလုိက္ပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ကေတာ့ လူတိုင္းရဲ႕ ျဖစ္ရပ္နဲ႕ တူညီပါတယ္။ ပန္းသီးပင္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕ မိဘေတြလိုပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ငယ္စဥ္က အေဖ အေမနဲ႕ ကစားရတာကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ မိဘေတြဆီက ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ တစ္ခုခု လိုခ်င္တဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ ဒုကၡေတြ႕ၾကံဳရတဲ့ အခါမွသာ မိဘေတြဆီ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ မိဘေတြကေတာ့ သင့္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႕ အရာရာေပးဆပ္ဖုိ႕ အျမဲတမ္း အဆင္သင့္ ရွိေနပါလိမ့္မယ္။
လူကေလးဟာ ပန္းသီးပင္အေပၚ ရက္စက္လြန္းတယ္လို႕ သင္ ထင္မိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕အားလံုးလည္း မိဘေတြအေပၚ အဲဒီလုိမ်ိဳး ျပဳမႈေနၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ဟာ အခ်ိန္အေတာ္လြန္မွသာ သူတို႕ရဲ႕ အေရးပါမႈနဲ႕ ္ သူတို႕လုပ္ေပးခဲ့သမွ်ကို နားလည္လာပါေတာ့တယ္။
သင္ခန္းစာ
သင့္မိဘေတြကို ခ်စ္ခင္ျမတ္နိုးစြာ ဂရုစိုက္ေပးလိုက္ပါ။ သင္ဟာ သူတို႕ရဲ႕ ဘာမွမရွိေတာ့တဲ့ ထိုင္ခံုကို ေတြ႕ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ မိဘတန္ဖိုးကို သိလာပါလိမ့္မယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ဟာ မိဘမျဖစ္မခ်င္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႕အေပၚထားရွိတဲ့ မိဘေမတၱာကို ဘယ္ေတာ့မွ နားလည္သိရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

Our Apple Tree ကိုဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

စာအုပ္စာေပ ဒို႔ မိတ္ေဆြ