ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ လုပ္ၾကံခံရအျပီး ေနာက္တရက္မွာ ထုတ္တဲ့ ၁၉၄၇ ဇူလိုင္၂၀ရက္ေန႔ ဗိုလ္တေထာင္သတင္းစာမွာ ေဒါက္တာဘေမာ္က ေဆာင္းပါးတခုေရးတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာ "ျမန္မာလူငယ္ေတြဟာလက္နက္ကိုင္ျခင္းရဲ႕အရသာကိုသိသြားခဲဲ့ျပီ၊ ဒါေၾကာင့္ ေနာင္အခါ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရးကိုအဆံုးအျဖတ္ေပးမွာကမဲပံုေတြမဟုတ္ပဲ လက္နက္ေတြပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္"လို႔ ေရးခဲ့သတဲ့။
အဲဒီစကားဟာအတိတ္ကို ျပန္တူးဆြၾကည့္ရင္းသမုိင္းနဲ႕အတူမွတ္ေက်ာက္တင္
ေစာေၾကာၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေသြးထြက္ေအာင္မွန္လွခ်ည္လားလို႔
ထုုပ္ထုပ္ပိုက္ပိုက္ၾကီးေတြးမိေလရဲ႕။
စလြယ္၀င္ ဖင္မမည္းခင္ကတည္းက ကြဲခဲ့ၾကတာမို႔ .. သေႏၱတည္စ လြတ္လပ္ေရးေလးကို လက္နက္ကုိင္ဓေလ့ေတြက အတင္းအဓမၼဖ်က္ခ်ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။
လူမ်ိဳးစုအခြင့္အေရးလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး အမ်ိဳးစံုေသာ တုိင္ရင္းသားေတြက ကုိယ္စီစစ္တပ္ေတြဖြဲ႔စည္းျပီး လက္နက္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
(က) မြန္ေတြဟာ 1948 ခုႏွစ္ July လ 20 ရက္ေန႕မွာပဲ MNDOဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔အတူ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတယ္။
(ခ) ကရင္နီေတြဟာ 1948 ခုႏွစ္ August လ 17 ရက္ေန႕မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတယ္။ (1957 ခုႏွစ္မွာေတာ့ KNPPကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့တယ္။)
(ဂ) ကရင္ေတြဟာ 1949 ခုႏွစ္ January လ 31 ရက္ေန႕မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့ပါတယ္။
(ဃ) ပအိုဝ္ေတြဟာ 1949 ခုႏွစ္ Decemberလ 11 ရက္ေန႕မွာ ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့တယ္။
(င) ရွမ္းေတြဟာ 1958 ခုႏွစ္ May လ 21 ရက္ေန႕ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့တယ္။
(စ) ကခ်င္ေတြဟာ 1961 ခုႏွစ္မွာ KIO ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ဘာသာေရးမေက်နပ္ခ်က္ေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ခဲ့တယ္။
(ဆ) ပေလာင္အမ်ိဳးသားေတြဟာ 1963 ခုႏွစ္ January လ 12 ရက္ေန႕မွာ ပေလာင္အမ်ိဳးသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ PNF ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို တိုးျမွင့္ဆင္ႏႊဲခဲ့တယ္။
(ဇ) ကယန္းအမ်ိဳးသားေတြဟာ 1964 ခုႏွစ္ June လ 4 ရက္ေန႕မွာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္။
(စ်) ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြဟာ 1946 မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ခဲ့ၾကတယ္။ 1967 ခုႏွစ္မွာ ALPကိုဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။
ဒါက လြတ္လပ္ေရးရျပီးစ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မႈေတြ။ ေနာက္ေခတ္ေတြ(ယေန႔အခ်ိန္အထိ) လက္နက္ကိုင္ေနတာေတြ မပါေသးဘူး။ ေခတ္မွီသူတိုင္း သူပုန္ထၾကသည္လို႕ ဆိုရမလိုလို။
တုိင္းရင္းသားေတြ လက္နက္ကိုင္ယံုတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဗမာမ်ားကလည္း အခ်င္းခ်င္း လက္နက္ကုိင္ခ်ၾကေသးသလို ေျမေပၚမွာကလည္း ၾကက္ပ်ံ ငွက္ပ်ံမက် စည္စည္ကားကားၾကီး ကြဲေတာ္မူၾကေလရဲ႕။
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ေစ်းဦးေဖာက္လုိက္သူေတြက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ(ဗကပ)ျဖစ္ေလ၏။ ပ်ဥ္မနားညီလာခံအျပီး ဆယ္ရက္အၾကာ ၁၉၄၈ မတ္လ ၂၈ရက္မွာ ေတာခိုတယ္။ ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္စတဲ့ေန႕လို႔ ဆိုရမွာပဲ။
အဲဒီကြန္ျမဴနစ္ေတြမွာကလည္း သခင္စိုးဦးေဆာင္တဲ့အလံနီနဲ႔ သခင္သန္းထြန္းဦးေဆာင္တဲ့အလံျဖဴဆိုျပီး လက္နက္ကိုင္ကြန္ျမဴနစ္ေတြခ်င္း ႏွစ္ပိုင္းကြဲျပဲတယ္။
လက္နက္မကိုင္ပဲ ေျမေပၚက်န္ခဲ့တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကလည္း ထပ္ကြဲၾကျပန္တယ္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔ရဲ႕ ေျမေပၚကြန္ျမဴနစ္အဖြဲ႔ကလည္း ရွိေသးတယ္။
တဖန္ အမ်ိဳးသားေရးကို အေျခခံတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကလည္း ရွိျပန္တယ္။ ရဲေဘာ္ျဖဴထဲမွာေတာင္ ကြန္ျမဴနစ္က တဖြဲ႔ပြဲထြက္လာျပန္တယ္။ ဆိုရွယ္နီ၊အလံျပာ၊ထူးစိန္းကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာေတြကလည္း ရွိျပန္တယ္။
အဲလိုကြဲၾကရတာတင္ အားမရၾကေသးလို႔ .. သေဘာတရားေရးရာအရ ထပ္ကြဲၾကျပန္တယ္။ စတာလင္လိုင္း၊ ေမာ္စီတုန္းလိုင္း၊ ခရုရွက္လိုင္း၊ ဘရက္ဇညက္လိုင္း၊ မာရွယ္တီးတိုးလိုင္း၊ ေဟာက္ဇြာလုိင္းဆိုျပီး နုိင္ငံျခားက ဘာၾကီးေတြမွန္းမသိ၊ လူအရွင္လတ္လတ္လည္း မျမင္ဘူးၾကတဲ့ ကမာၻေက်ာ္ကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အေျချပဳကိုးကြယ္ျပီး ကြဲၾကျပန္တယ္။
ေတာခိုတဲ့ ဗကပေတြထဲမွာေတာင္ ၅၅လမ္းစဥ္နဲ႔ ၆၄လမ္းစဥ္ဆိုျပီး အခ်င္းခ်င္း ကပ္ကြဲလိုက္ၾကေသးတာဗ်ား။ အားရပါေပ့။ ဒါက ကြန္ျမဴနစ္အကြဲအျပဲေတြ။ အားလံုးေပါင္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ၉ကြဲ ကြဲၾကတယ္။
ကြန္ျမဴနစ္ေတြကြဲၾကလို႔ .. ဆိုရွယ္လစ္ေတြကေရာ ဘယ္ႏွယ့္ေနမလဲၾကည့္ျပန္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ ဆိုးေနပါေကာ။ ဆိုရွယ္လစ္ကၾက အဓိကအားျဖင့္ အဖြဲ႔ၾကီး ၃ဖြဲ႔ကြဲတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ လက္၀ဲဆိုရွယ္လစ္ရယ္၊ လက္ယာဆိုရွယ္လစ္ရယ္၊ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ဆိုတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ရယ္ေပါ့။ အဲဒီေမဂ်ာအဖြဲ႔ၾကီးေတြကေန လက္၀ဲဆိုရွယ္လစ္ေတြက ၉ကြဲ၊ လက္ယာဆိုရွယ္လစ္ေတြက ၂ကြဲ၊ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ေမာင္မ်ားက ၂ကြဲ အသီးသီးကြဲၾကေလ၏။
ကဲ .. ေတာခိုသူပုန္မ်ား၊ အတုိက္အခံမ်ားကြဲၾကလို႔ အာဏာရတဲ့ ဖဆပလကေရာ ညီရဲ႕လားဆိုေတာ့ .. ဟင့္အင္းပဲ။ ဖဆပလကလည္း ေဆြျငိမ္းနဲ႔ နုတင္ဆိုျပီး တည္ျမဲနဲ႔သန္႔ရွင္းကြဲၾကေလေကာ။ သူပုန္ေတြ၊ အတိုက္အခံေတြ ကြဲၾကတာက ျပသနာသိပ္မရွိေပမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ပါတီက ကြဲၾကတာဆိုေတာ့ တုိင္းျပည္ပ်က္မတတ္ပါပဲ။
ေနာက္ဆံုး နုိင္ငံေရးအယူအဆ၊ အသင္းအပင္းေတြတင္ ကြဲလို႔ အားမရၾကေပေတာ့ စစ္တပ္ထဲကိုပါ နုိင္ငံေရးပိုးသြင္းၾကေလတယ္။ အဲမွာ အင္အားကေလးမွ ေထာင္ဂဏာန္းေလာက္ရွိတဲ့ ဗမာ့စစ္တပ္မွာ သံုးပံု တပံုေလာက္က ေတာခိုေကာဗ်ား။ ေအးေကာ။
က်ဳပ္တို႔တုိင္းျပည္မွာ အနွစ္၁၀၀ေက်ာ္ေအာင္ ညီညြတ္တည္ျမဲတဲ့အဖြဲ႔အစည္းဆိုလို႔ မလြန္ဆန္လွဴအသင္းပဲ ရွိတာဗ်။ မယံုရင္ စံုစမ္းေလ့လာၾကည့္။ အဲဒါလည္း အာဏာေတြ ေသနတ္ေတြမပါတဲ့ ဘုရားေရး တရာေရးကိစၥေတြ လုပ္ၾကတဲ့အဖြဲ႔မို႔ အဲေလာက္ခံေနတာ ထင္ပါတယ္။
အဲလိုေတြျဖစ္ၾကတာကလည္း စိတ္အခံေတြက ေဖာက္ျပန္ၾကတာကိုး။ ေနရာတခုကိုေရာက္သြားရင္ ငါတို႕သာ အမွန္,ျမင့္ျမတ္တယ္။ သူတို႕ကေတြလုပ္သမွ်က မိစာၦလုပ္ရပ္လို႕ တဖက္သတ္စြဲခ်က္တင္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကေကာ။ မိုက္လံုးၾကီးစရာ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါမ်ားကလည္း ရွိတာကိုး။
ပိုဆိုးေစတဲ့အခ်က္က အတိတ္က ခါးသီးမႈ အာဃာတမီးေတာက္ေတြ လက္ဆင့္ကမ္းအေမြေပးၾကတယ္။ သားသမီးေတြ၊ တပည့္တပန္းေတြကို အေမြေပးၾကေလေတာ့ လူေသေသာ္လည္း ျပသနာမေသတဲ့ အျဖစ္ေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး။
လက္ရွိအေျခအေနကို တိုက္လိုခိုက္လိုစိတ္ေပၚလာေအာင္ အတိတ္အမွတ္အသားေဟာင္းေတြကို ျပန္အသံုးခ်ၾက၊ အနာေဟာင္းကို အစေဖာ္ၾကတယ္။ ဒါကလည္း ဒီေန႔အထိ လုပ္ေနၾကတယ္။
ၾကာလာေတာ့ ျမန္မာျပည္ဆိုတာက ေသြးစာရင္းေခ်ြးစာရင္းရွင္းၾကတဲ့
ေနရာၾကီးမ်ားျဖစ္ေနပလားဟဲ့ဆိုျပီး အထိတ္တလန္႔ေတြးမိတယ္။
ဗုဒၶကေတာ့ ဆံုးမခဲ့တယ္။ ရန္ကို ရန္ျဖင့္ တံု႕ႏွင္းေနသမ်ွ ရန္သည္ မျငိမ္းတဲ့။ ေခတ္စကားအရဆို Non Zero-Sumေပါ့ဗ်ာ။ အဲေတာ့ သူမနာ ကိုယ္မနာေလး ေတြးလုပ္ျပီး နုိင္ငံေတာ့္မ်က္နွာၾကည့္သင့္တယ္။
အတိတ္က အပုတ္ အပဲ့ေတြကိုလည္း ယူမလာၾကေတာ့နဲ႔။ ေကာင္းတာေလးေတြ စည္းလံုးစရာေလးေတြပဲ ယူလာၾကစို႔။ တဖြဲ႔အေပၚ တဖြဲ႔လည္း မင္းေၾကာင့္ ငါ့ေၾကာင့္ လက္ညွိဳးမထိုးၾကေတာ့နဲ႔။
တခါက လူအမ်ားဟာ အျပစ္ရွိသူတေယာက္ကို ခဲေတြ ၾကက္ဥပုတ္ေတြနဲ႕ ၀ုိင္းေပါက္ၾကတယ္။ အဲအခ်ိန္ ေယရႈေရာက္လာျပီး ေျပာတယ္။ အျပစ္မဲ့သူလို႕ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္သူသာေပါက္ပါတဲ့။ အကုန္လံုး ရပ္၊ ေတြေ၀စဥ္းစားျပီး ထြက္သြားၾကေတာ့တာေပါ့။ အျပစ္ကင္းတဲ့သူ ဘယ္ရွိမလဲဗ်ာ။
အစၥေရးဟာ တျခားလူမ်ိဳးေတြအလယ္ေခါင္မွာ ျမင့္ျမင့္မားမားရပ္ခဲ့ျပီ။
ဂ်ပန္က အဏုျမဴဗံုးဒဏ္ ျပာပံုဘဝက ရုန္းထခဲ့ျပီ။ စင္ကာပူက ေသာက္ေရေတာင္မရွိဘဲ သူေဌးနိုင္ငံျဖစ္လာျပီ။
အေမရိကန္ရဲ႕ ဗံုးတန္ခ်ိန္သန္းခ်ီက်ဲခံခဲ့ရတဲ့ ဗီယက္နမ္လည္း ေခါင္းေမာ့ေနျပီ။ တရုတ္ဟာလည္း ထမင္းရည္ေသာက္ ၾကက္သြန္နဲ႔ေရေႏြးၾကမ္းေမ်ာခ်ရတဲ့ ဘ၀ေတြကေန စည္းပြားေရးေတာင့္တင္းတဲ့ အင္အားႀကီးနိုင္ငံျဖစ္လာေရာ။ အိႏၵိယက ဇာတ္လူမ်ိဳးဘာသာယံုၾကည္မႈေတြမ်ားစြာနဲ႕အတူ တည္တည္တန္႕တန္႕ျဖစ္လာျပီ။
တျခား ဥပေရာပနိုင္ငံမ်ားစြာလည္း နိုင္ငံႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ အဂၤလန္ ျပင္သစ္ ဂ်ာမနီေတြနဲ႕ လက္တြဲရပ္ခဲ့ျပီ။
ဆိုေတာ့ .. က်ေနာ္တို႔ပဲ .. က်န္ပါေတာ့တယ္။
ဥကၠာေရႊ၀င္း
စလြယ္၀င္ ဖင္မမည္းခင္ကတည္းက ကြဲခဲ့ၾကတာမို႔ .. သေႏၱတည္စ လြတ္လပ္ေရးေလးကို လက္နက္ကုိင္ဓေလ့ေတြက အတင္းအဓမၼဖ်က္ခ်ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။
လူမ်ိဳးစုအခြင့္အေရးလို႔ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး အမ်ိဳးစံုေသာ တုိင္ရင္းသားေတြက ကုိယ္စီစစ္တပ္ေတြဖြဲ႔စည္းျပီး လက္နက္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္။
(က) မြန္ေတြဟာ 1948 ခုႏွစ္ July လ 20 ရက္ေန႕မွာပဲ MNDOဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔အတူ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတယ္။
(ခ) ကရင္နီေတြဟာ 1948 ခုႏွစ္ August လ 17 ရက္ေန႕မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတယ္။ (1957 ခုႏွစ္မွာေတာ့ KNPPကို ဖြဲ႕စည္းခဲ့တယ္။)
(ဂ) ကရင္ေတြဟာ 1949 ခုႏွစ္ January လ 31 ရက္ေန႕မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့ပါတယ္။
(ဃ) ပအိုဝ္ေတြဟာ 1949 ခုႏွစ္ Decemberလ 11 ရက္ေန႕မွာ ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့တယ္။
(င) ရွမ္းေတြဟာ 1958 ခုႏွစ္ May လ 21 ရက္ေန႕ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး စတင္ခဲ့တယ္။
(စ) ကခ်င္ေတြဟာ 1961 ခုႏွစ္မွာ KIO ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး ဘာသာေရးမေက်နပ္ခ်က္ေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ခဲ့တယ္။
(ဆ) ပေလာင္အမ်ိဳးသားေတြဟာ 1963 ခုႏွစ္ January လ 12 ရက္ေန႕မွာ ပေလာင္အမ်ိဳးသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ PNF ကို ဖြဲ႕စည္းၿပီး လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို တိုးျမွင့္ဆင္ႏႊဲခဲ့တယ္။
(ဇ) ကယန္းအမ်ိဳးသားေတြဟာ 1964 ခုႏွစ္ June လ 4 ရက္ေန႕မွာ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲကို ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္။
(စ်) ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြဟာ 1946 မွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ခဲ့ၾကတယ္။ 1967 ခုႏွစ္မွာ ALPကိုဖြဲ႔ခဲ့ၾကတယ္။
ဒါက လြတ္လပ္ေရးရျပီးစ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မႈေတြ။ ေနာက္ေခတ္ေတြ(ယေန႔အခ်ိန္အထိ) လက္နက္ကိုင္ေနတာေတြ မပါေသးဘူး။ ေခတ္မွီသူတိုင္း သူပုန္ထၾကသည္လို႕ ဆိုရမလိုလို။
တုိင္းရင္းသားေတြ လက္နက္ကိုင္ယံုတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဗမာမ်ားကလည္း အခ်င္းခ်င္း လက္နက္ကုိင္ခ်ၾကေသးသလို ေျမေပၚမွာကလည္း ၾကက္ပ်ံ ငွက္ပ်ံမက် စည္စည္ကားကားၾကီး ကြဲေတာ္မူၾကေလရဲ႕။
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ေစ်းဦးေဖာက္လုိက္သူေတြက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ(ဗကပ)ျဖစ္ေလ၏။ ပ်ဥ္မနားညီလာခံအျပီး ဆယ္ရက္အၾကာ ၁၉၄၈ မတ္လ ၂၈ရက္မွာ ေတာခိုတယ္။ ျမန္မာျပည္ ျပည္တြင္းစစ္စတဲ့ေန႕လို႔ ဆိုရမွာပဲ။
အဲဒီကြန္ျမဴနစ္ေတြမွာကလည္း သခင္စိုးဦးေဆာင္တဲ့အလံနီနဲ႔ သခင္သန္းထြန္းဦးေဆာင္တဲ့အလံျဖဴဆိုျပီး လက္နက္ကိုင္ကြန္ျမဴနစ္ေတြခ်င္း ႏွစ္ပိုင္းကြဲျပဲတယ္။
လက္နက္မကိုင္ပဲ ေျမေပၚက်န္ခဲ့တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကလည္း ထပ္ကြဲၾကျပန္တယ္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔ရဲ႕ ေျမေပၚကြန္ျမဴနစ္အဖြဲ႔ကလည္း ရွိေသးတယ္။
တဖန္ အမ်ိဳးသားေရးကို အေျခခံတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကလည္း ရွိျပန္တယ္။ ရဲေဘာ္ျဖဴထဲမွာေတာင္ ကြန္ျမဴနစ္က တဖြဲ႔ပြဲထြက္လာျပန္တယ္။ ဆိုရွယ္နီ၊အလံျပာ၊ထူးစိန္းကြန္ျမဴနစ္ဆိုတာေတြကလည္း ရွိျပန္တယ္။
အဲလိုကြဲၾကရတာတင္ အားမရၾကေသးလို႔ .. သေဘာတရားေရးရာအရ ထပ္ကြဲၾကျပန္တယ္။ စတာလင္လိုင္း၊ ေမာ္စီတုန္းလိုင္း၊ ခရုရွက္လိုင္း၊ ဘရက္ဇညက္လိုင္း၊ မာရွယ္တီးတိုးလိုင္း၊ ေဟာက္ဇြာလုိင္းဆိုျပီး နုိင္ငံျခားက ဘာၾကီးေတြမွန္းမသိ၊ လူအရွင္လတ္လတ္လည္း မျမင္ဘူးၾကတဲ့ ကမာၻေက်ာ္ကြန္ျမဴနစ္မ်ားကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ အေျချပဳကိုးကြယ္ျပီး ကြဲၾကျပန္တယ္။
ေတာခိုတဲ့ ဗကပေတြထဲမွာေတာင္ ၅၅လမ္းစဥ္နဲ႔ ၆၄လမ္းစဥ္ဆိုျပီး အခ်င္းခ်င္း ကပ္ကြဲလိုက္ၾကေသးတာဗ်ား။ အားရပါေပ့။ ဒါက ကြန္ျမဴနစ္အကြဲအျပဲေတြ။ အားလံုးေပါင္း ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ၉ကြဲ ကြဲၾကတယ္။
ကြန္ျမဴနစ္ေတြကြဲၾကလို႔ .. ဆိုရွယ္လစ္ေတြကေရာ ဘယ္ႏွယ့္ေနမလဲၾကည့္ျပန္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ ဆိုးေနပါေကာ။ ဆိုရွယ္လစ္ကၾက အဓိကအားျဖင့္ အဖြဲ႔ၾကီး ၃ဖြဲ႔ကြဲတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ လက္၀ဲဆိုရွယ္လစ္ရယ္၊ လက္ယာဆိုရွယ္လစ္ရယ္၊ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ဆိုတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ရယ္ေပါ့။ အဲဒီေမဂ်ာအဖြဲ႔ၾကီးေတြကေန လက္၀ဲဆိုရွယ္လစ္ေတြက ၉ကြဲ၊ လက္ယာဆိုရွယ္လစ္ေတြက ၂ကြဲ၊ ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ေမာင္မ်ားက ၂ကြဲ အသီးသီးကြဲၾကေလ၏။
ကဲ .. ေတာခိုသူပုန္မ်ား၊ အတုိက္အခံမ်ားကြဲၾကလို႔ အာဏာရတဲ့ ဖဆပလကေရာ ညီရဲ႕လားဆိုေတာ့ .. ဟင့္အင္းပဲ။ ဖဆပလကလည္း ေဆြျငိမ္းနဲ႔ နုတင္ဆိုျပီး တည္ျမဲနဲ႔သန္႔ရွင္းကြဲၾကေလေကာ။ သူပုန္ေတြ၊ အတိုက္အခံေတြ ကြဲၾကတာက ျပသနာသိပ္မရွိေပမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ပါတီက ကြဲၾကတာဆိုေတာ့ တုိင္းျပည္ပ်က္မတတ္ပါပဲ။
ေနာက္ဆံုး နုိင္ငံေရးအယူအဆ၊ အသင္းအပင္းေတြတင္ ကြဲလို႔ အားမရၾကေပေတာ့ စစ္တပ္ထဲကိုပါ နုိင္ငံေရးပိုးသြင္းၾကေလတယ္။ အဲမွာ အင္အားကေလးမွ ေထာင္ဂဏာန္းေလာက္ရွိတဲ့ ဗမာ့စစ္တပ္မွာ သံုးပံု တပံုေလာက္က ေတာခိုေကာဗ်ား။ ေအးေကာ။
က်ဳပ္တို႔တုိင္းျပည္မွာ အနွစ္၁၀၀ေက်ာ္ေအာင္ ညီညြတ္တည္ျမဲတဲ့အဖြဲ႔အစည္းဆိုလို႔ မလြန္ဆန္လွဴအသင္းပဲ ရွိတာဗ်။ မယံုရင္ စံုစမ္းေလ့လာၾကည့္။ အဲဒါလည္း အာဏာေတြ ေသနတ္ေတြမပါတဲ့ ဘုရားေရး တရာေရးကိစၥေတြ လုပ္ၾကတဲ့အဖြဲ႔မို႔ အဲေလာက္ခံေနတာ ထင္ပါတယ္။
အဲလိုေတြျဖစ္ၾကတာကလည္း စိတ္အခံေတြက ေဖာက္ျပန္ၾကတာကိုး။ ေနရာတခုကိုေရာက္သြားရင္ ငါတို႕သာ အမွန္,ျမင့္ျမတ္တယ္။ သူတို႕ကေတြလုပ္သမွ်က မိစာၦလုပ္ရပ္လို႕ တဖက္သတ္စြဲခ်က္တင္ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကေကာ။ မိုက္လံုးၾကီးစရာ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါမ်ားကလည္း ရွိတာကိုး။
ပိုဆိုးေစတဲ့အခ်က္က အတိတ္က ခါးသီးမႈ အာဃာတမီးေတာက္ေတြ လက္ဆင့္ကမ္းအေမြေပးၾကတယ္။ သားသမီးေတြ၊ တပည့္တပန္းေတြကို အေမြေပးၾကေလေတာ့ လူေသေသာ္လည္း ျပသနာမေသတဲ့ အျဖစ္ေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒး။
လက္ရွိအေျခအေနကို တိုက္လိုခိုက္လိုစိတ္ေပၚလာေအာင္ အတိတ္အမွတ္အသားေဟာင္းေတြကို ျပန္အသံုးခ်ၾက၊ အနာေဟာင္းကို အစေဖာ္ၾကတယ္။ ဒါကလည္း ဒီေန႔အထိ လုပ္ေနၾကတယ္။
ၾကာလာေတာ့ ျမန္မာျပည္ဆိုတာက ေသြးစာရင္းေခ်ြးစာရင္းရွင္းၾကတဲ့
ေနရာၾကီးမ်ားျဖစ္ေနပလားဟဲ့ဆိုျပီး အထိတ္တလန္႔ေတြးမိတယ္။
ဗုဒၶကေတာ့ ဆံုးမခဲ့တယ္။ ရန္ကို ရန္ျဖင့္ တံု႕ႏွင္းေနသမ်ွ ရန္သည္ မျငိမ္းတဲ့။ ေခတ္စကားအရဆို Non Zero-Sumေပါ့ဗ်ာ။ အဲေတာ့ သူမနာ ကိုယ္မနာေလး ေတြးလုပ္ျပီး နုိင္ငံေတာ့္မ်က္နွာၾကည့္သင့္တယ္။
အတိတ္က အပုတ္ အပဲ့ေတြကိုလည္း ယူမလာၾကေတာ့နဲ႔။ ေကာင္းတာေလးေတြ စည္းလံုးစရာေလးေတြပဲ ယူလာၾကစို႔။ တဖြဲ႔အေပၚ တဖြဲ႔လည္း မင္းေၾကာင့္ ငါ့ေၾကာင့္ လက္ညွိဳးမထိုးၾကေတာ့နဲ႔။
တခါက လူအမ်ားဟာ အျပစ္ရွိသူတေယာက္ကို ခဲေတြ ၾကက္ဥပုတ္ေတြနဲ႕ ၀ုိင္းေပါက္ၾကတယ္။ အဲအခ်ိန္ ေယရႈေရာက္လာျပီး ေျပာတယ္။ အျပစ္မဲ့သူလို႕ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္သူသာေပါက္ပါတဲ့။ အကုန္လံုး ရပ္၊ ေတြေ၀စဥ္းစားျပီး ထြက္သြားၾကေတာ့တာေပါ့။ အျပစ္ကင္းတဲ့သူ ဘယ္ရွိမလဲဗ်ာ။
အစၥေရးဟာ တျခားလူမ်ိဳးေတြအလယ္ေခါင္မွာ ျမင့္ျမင့္မားမားရပ္ခဲ့ျပီ။
ဂ်ပန္က အဏုျမဴဗံုးဒဏ္ ျပာပံုဘဝက ရုန္းထခဲ့ျပီ။ စင္ကာပူက ေသာက္ေရေတာင္မရွိဘဲ သူေဌးနိုင္ငံျဖစ္လာျပီ။
အေမရိကန္ရဲ႕ ဗံုးတန္ခ်ိန္သန္းခ်ီက်ဲခံခဲ့ရတဲ့ ဗီယက္နမ္လည္း ေခါင္းေမာ့ေနျပီ။ တရုတ္ဟာလည္း ထမင္းရည္ေသာက္ ၾကက္သြန္နဲ႔ေရေႏြးၾကမ္းေမ်ာခ်ရတဲ့ ဘ၀ေတြကေန စည္းပြားေရးေတာင့္တင္းတဲ့ အင္အားႀကီးနိုင္ငံျဖစ္လာေရာ။ အိႏၵိယက ဇာတ္လူမ်ိဳးဘာသာယံုၾကည္မႈေတြမ်ားစြာနဲ႕အတူ တည္တည္တန္႕တန္႕ျဖစ္လာျပီ။
တျခား ဥပေရာပနိုင္ငံမ်ားစြာလည္း နိုင္ငံႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ အေမရိကန္ အဂၤလန္ ျပင္သစ္ ဂ်ာမနီေတြနဲ႕ လက္တြဲရပ္ခဲ့ျပီ။
ဆိုေတာ့ .. က်ေနာ္တို႔ပဲ .. က်န္ပါေတာ့တယ္။
ဥကၠာေရႊ၀င္း
No comments:
Post a Comment