ဟိုး.......
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ ကေလးဘဝ စကားေျပာတတ္စ အရြယ္တုန္းကေပါ့
အေဖနဲ႔ အေမကေမးတယ္ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ဘယ္သူ ့ ကိုပိုခ်စ္သလဲတဲ့
ကြ်န္ေတာ္ ေျဖတယ္ ''ေမေမ့ကို ပိုခ်စ္တယ္''
အေမက ျပံဳးၿပီးအေဖ့ ကို ၾကည့္တယ္ အေဖကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပံဳးႀကီးၾကည့္ေနေလရဲ့. . .
အ႔ဲဒီ လူထူးဆန္းႀကီးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္း ေသးေသးေလးနဲ႔ စဥ္းစားလို႔ မရခဲ့ဘူး. . . .
ဒီလိုနဲ ့. .
ကြ်န္ေတာ ္အေဝးေရာက္ခဲ့တယ္ အျပံဳးတုေတြၾကား
ကြ်န္ေတာ္ယဥ္ပါးလာေတာ့. . . အေဖ့အျပံဳးကို ျပန္ျမင္လာတယ္. .
အေဖရယ္. . . အေမ့ကို ပိုခ်စ္တယ္ေျပာေတာ့ အေဖတကယ္ေပ်ာ္လို ့ျပံဳးခဲ့တာလား. . .
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထ ဲစို႔နင့္ေနတယ္
ဟုတ္တယ္. . . အေဖဆိုတာ. . .ခံစားခ်က္ကို မ်ိဳသိပ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အိပ္မက္ေတြ အေရာင္လက္ဖို႔ တိတ္တိတ္ကေလး ေပးဆပ္ခဲ့တဲ့သူ. . .
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က မိသားစုထမင္းဝိုင္းေလး ခုျပန္ေတြးတိုင္း မ်က္ရည္ဝဲတယ္
တစ္ခါတစ္ရံမွ ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ၾကက္သားဟင္းနဲ႔ ေန႔ကေလးေပါ့
အေမက အသည္း၊ အျမစ္ကေလးကို အေဖ့ပန္းကန္ထဲဦးခ်တယ္
အေဖရယ္ေလ. . . အသည္း၊ အျမစ္ေလးကို ေလးပိုင္းပိုင္း
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမာင္နွစ္မ ေလးေယာက္ကို မ်ွေပးၿပီး ၾကက္ေျခေထာက္နဲ႔ လည္ပင္းရိုးကို
သူ ့ပန္းကန္ထဲထည့္စားတယ္
ကြ်န္ေတာ္ အေဖ့ကိုေမးတယ္ အေဖကဘာလို႔ အရိုးေတြစားတာလဲလို႔
အေဖကျပံဳးျပံဳးႀကီး ေျဖတယ္ အေဖက အရိုးေတြႀကိဳက္လို႔ေပါ့ သားရယ္တဲ့
အ႔ဲဒီ လူထူးဆန္းႀကီးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းေသးေသးေလးနဲ႔ ေတြးမရခဲ့ဘူး. . .
အခု မုသားေတြၾကား ကြ်န္ေတာ္ အသားက်လာေတာ့
အေဖ့စကားသံေတြ ျပန္ၾကားတယ္ အေဖရယ္. . .
အေဖၾကိဳက္တဲ့ အရိုးေတြက တကယ္မ်ား ခ်ိဳၿမိန္ခဲ့တာလား
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ စို႔နင့္လာတယ္ ဟုတ္တယ္. . . အေဖဆိုတာ. . .
ဆူးခင္းလမ္းေပၚ ရဲရဲေလ်ွာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘဝေတြ အေရာင္ေတာက္ဖို႔
မိုးေကာင္ကင္ကို ေဖာက္ခဲ့တဲ့သူ. . .
ငယ္ငယ္က အေမ့လက္ဖုဝါးေလးကို ေဆာ့ကစားေတာ့
အေဖက လက္ဖုဝါးေလး ထိုးေပးခဲ့ဖူးတယ္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့ဖူးတယ္
မကိုင္ခ်င္ဘူး အေဖ့လက္ေတြကၾကမ္းတယ္လို႔ အေဖက ကြ်န္ေတာ့ ပါးေလးကို ေမႊးေမႊးေပးၿပီး
ေပါက္တူးတစ္လက္နဲ႔ လယ္ေတာထြက္သြားတယ္ အဲ႔ဒီ လူထူးဆန္းႀကီးအေၾကာင္း
ကြ်န္ေတာ့္ ေခါင္းေသးေသးေလးနဲ႔ ေတြးလို႔မရခဲ့ဘူး. . .
ဒီေန႔ ေလာကလမ္းထဲ စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ေငြတြင္းကနက္တယ္
အေဖ့လက္ဖုဝါးေတြ ဘာေၾကာင့္ၾကမ္းလဲ ကြ်န္ေတာ္သိၿပီ
ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ စို႔နင့္လာတယ္ ဟုတ္တယ္ အေဖဆိုတာ
ၾကယ္တစ္စင္းလို မမွိတ္မသုန္အလင္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔နင္းဖို႔ ဘဝကို ေျမလိုခင္းေပးခဲ့တဲ့သူ. . .
မေန႔ ကေတာ့ အေမ့အိမ္ေလး ကြ်န္ေတာ္ အေျပးေရာက္ခ့ဲမိတယ္
ငါ့သားအေန အစားဆင္းရဲ လာတယ္ အသားဟင္းေလးခ်က္ပါတဲ့. . .
အေဖ့စကားသံေတြကမပီျပင္ဘူး အေဖ့သြားေတြ အရင္လို အစီအရီမရွိၾကေတာ့ဘူးေလ
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အေမၾကက္သားဟင္းခ်က္တယ္
ထမင္းဝိုင္းေလးက အရင္လို လူမစံုေတာ့ဘူး အေမကေတာ့ ဝတၱရားမပ်က္
အေဖ့အတြက္ ဦးခ်ၿမဲ အသည္း၊ အျမစ္ကေလးပါပဲ. . .
အေဖရယ္ေလ တုန္တုန္ရင္ရင္ သူ့လက္ကေလးနဲ႔
ကြ်န္ေတာ့္ပန္းကန္ထဲ ထည့္ဖို႔ ျပင္ေနေလရဲ့
ကြ်န္ေတာ္အေဖ့လက္ ရွံဳ့ရွံဳ့ေလးကို ဖြဖြကိုင္ၿပီး အေဖစားပါ အေဖရယ္လို ့ ေျပာမိတယ္
ကြ်န္ေတာ့္ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ တလိမ့္လိမ့္ စီးက်လာတယ္
ကြ်န္ေတာ္အေဖ့ကို လက္အုပ္ကေလးခ်ီလိုက္ၿပီး အေမ့ဘက္လွည့္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္
''အေမ အဲဒီၾကက္ေျခေထာက္နဲ႔လည္ေခ်ာင္းရိုး ကြ်န္ေတာ့ပန္းကန္ထဲထည့္ေပးပါ ''
အေဖက ကြ်န္ေတာ့္ကိုျပံဳးျပံဳးႀကီးၾကည့္ေနေလရဲ့ မ်က္ဝန္းမွာေတာ့ မ်က္ရည္စေတြနဲ့. . .
ကြ်န္ေတာ္အေဖ့လည္ပင္းေလးကို ေမႊးေမႊးေပးရင္း တစ္ခ်က္ရွိုက္လိုက္မိတယ္
ဟုတ္တယ္. . . အ႔ဲဒီလူထူးဆန္းႀကီးအေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႔ေကာင္းေကာင္းသိခဲ့ပါၿပီ. . . .။ ။
ရွိခိုးဦးခ်ကန္ေတာ့ပါရေစ အေဖ
မူရင္းေရးသားသူအား ေလးစားစြာ credit
ေမာင္လူလွ
from - FB
No comments:
Post a Comment