ေကာင္းကင္ငုိတဲ့ ေန႔

မ်က္ရည္က ပါးျပင္ေပၚကုိ လိမ့္ဆင္းလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္မသုတ္မိ။
ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္အလံက တုိင္တစ္၀က္တြင္ လြင့္ေနသည္။
“ က်ဆုံးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ တပ္မေတာ္သားအေပါင္းအား အေလးျပဳ ”
ကၽြန္ေတာ္ ဦးေခါင္းကုိညႊတ္လုိက္သည္ႏွင့္ ပါးျပင္ေပၚက မ်က္ရည္စေတြက ေျမေပၚသုိ႔ က်ဆင္းသြားသည္။
ေၾသာ္..တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲေနရတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ ႏုိင္ငံကုိခ်စ္၊ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတုိ႔ကုိ ခ်စ္တတ္သူတုိင္း ဒီလုိေန႔မ်ိဳးမွာ ရင္ထဲေၾကကြဲေနၾကမွာပင္။
……….
“ အာဘုေသာ ကာရဏာ ကာရဏံ ဇာနာတီတိ အာဇာနီေယာ ”
အာဘုေသာ - လြန္စြာ၊ ကာရဏာ ကာရဏံ- အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ၊ ဇာနာတိ- သိတတ္၏။ ဣ တိ- ေၾကာင့္၊ အာာဇနီေယာ- မည္၏။
အာ-လြန္စြာ၊ လ်င္ျမန္စြာ၊ ဇာနီယ-သိတတ္သူ။
အေၾကာင္းဟုတ္သည္မဟုတ္သည္ကုိ လြန္စြာ၊ လ်င္ျမန္စြာ သိတတ္သူသည္ အာဇာနည္တဲ့။
ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနကုိ ေကာင္းေကာင္းဘယ္သူေတြ သိခဲ့သလဲ။ သမုိင္းေၾကာင္းအတြက္ ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ။
ကၽြန္ဆုိတဲ့အလုပ္ဟာ ခဏတစ္ျဖဳတ္လဲမေကာင္း၊ ဘယ္ေတာ့မွလဲ မေကာင္းပါ။
ျမန္မာႏုိင္ငံကေတာ့ မေကာင္းလွတဲ့ ကၽြန္ဘ၀ကုိ ႏွစ္တစ္ရာနီးမွ် သက္တမ္းရွည္စြာ ေနခဲ့ရသည္။ ထုိကၽြန္ဘ၀ရွည္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘယ္သူေတြဘာလုပ္ခဲ့ၾကပါသလဲ။
အေၾကာင္းဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ ေကာင္းေကာင္းသိေသာ အာဇာနည္ပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ားကပင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းသူျပည္သားေတြ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။
………..
၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ စေနေန႔။
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ ရာသီဥတုဟာ “မုိးလင္း ကတည္းကပင္ ေကာင္းကင္သည္ အုံ႔မွိဳင္းညဳိမွိဳင္းလ်က္ ရွိသည္ ။ တိမ္တုိက္ဟူ၍ ဘာမွ် ၾကည္လင္စြာ မျမင္ရ။ မုိးကို ၾကည္႔ရသည္မွာ ျမဴသန္းေနေသာ ပင္လယ္ ျပင္ၾကီးလုိ ၀ုိး၀ုိး၀ါး၀ါးေနသည္။ မုိးသည္ ကင္းကင္းလြတ္လြတ္ စဲသည္ဟူ၍မရွိဘဲ တဖြဲဖြဲ ေနလိုက္၊ တျဖိဳင္ျဖိဳင္ ရြာခ်လုိက္ႏွင့္၊ ေနာက္ေစြ၍ ေနေလသည္” လုိ႔ဆရာ ဒဂုန္တာရာက ေရးသား မွတ္တမ္းတင္ ခဲ႔သည္။
ထုိေန႔က မိုးႏွင့္အၿပိဳင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြ မ်က္ရည္ရြာသြန္းခဲ့က်သည္။
ထုိ႔ေန႔ႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္မွ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အဖုိ႔မွာပင္ “ အာဇာနည္ေန႔ကုိျဖင့္ မေမ့သင့္ပါတယ္ ” ဆုိတဲ ့ သီခ်င္းသံ…ဥၾသဆြဲသံ ၾကားလုိက္ရသည္ႏွင့္ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထ၊ မ်က္ရည္ကေ၀့တက္လာစၿမဲပင္။
သုိ႔ေသာ္ ပုိ၍နာက်င္ေၾကကြဲခဲ့ရသည္က ထုိအသံေတြ မထြက္၀ံ့ေသာ၊ ေမ့ေပ်ာက္ခံရေသာ ႏွစ္ေတြျဖစ္သည္။
မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ သမုိင္းသည္ သမုိင္းပင္ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္း ကေျပာဖူး သည္။ သမုိင္းဆုိတာ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ကုိ မွတ္သားထားတဲ့ မွတ္တမ္းသာျဖစ္တယ္တဲ့။ မွတ္တမ္းကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲျပင္ျပင္ သမုိင္းဟာ မေပ်ာက္ပ်က္ႏုိင္ပါ။
……………
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၀န္ထမ္းဘ၀က ပုိ၍ဆုိးသည္။ ပါတီႏုိင္ငံေရး ကင္းရွင္းရမည္တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပါတီႏုိင္ငံေရး မေျပာႏွင့္ အထက္ကခုိင္းေသာ အလုပ္ထဲတြင္ ၀မ္းေရးကုိေတာင္ မနည္းေက်ာင္းယူ ေနရသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟုဆုိလွ်င္ အလုပ္ပါျပဳတ္ရမည့္ အေျခအေနမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆုိလွ်င္ စစ္တပ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပဲသိလာေနသည့္ အေျခအေနေတြ ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။
ကေလးေတြကုိ အာဇာနည္ေန႔ဘယ္ေန႔၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ဇာတိက ဘယ္မွာ ေမးလွ်င္ မသိေသာ ကေလးမ်ားစြာ ရွိခဲ့ေလသည္။
ယခုလုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပုံေတြ ေခတ္မစားခင္ ယခင္အစုိးရလက္ထက္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စု ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေမြးေန႔အမွတ္တရဆုိၿပီး တီရွပ္လုပ္၀တ္ခဲ့ၾကသည္။ တံဆိပ္ရိုက္ေပးသူကလည္း ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ ရုိက္ေပးခဲ့ၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ရဲရဲဆင္၊ ရဲရဲ၀တ္ခဲ့ၾကသည္။
(ဒီေနရာမွာ တုိက္ဆုိင္လုိ႔ တစ္ခုေလာက္ေျပာခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၀တ္ခဲ့ၾကေတာ့ အထက္လူႀကီးမ်ားက မင္းက NLD ကလားလုိ႔ ေမးခဲ့ၾကသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ပုံျမင္လ်င္ NLD ကုိပဲ ေျပးျမင္ ေယာင္တတ္ၾကသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သမီးဦးေဆာင္ေသာ NLD သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ မဆုိင္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တုိင္းျပည္တစ္ျပည္လုံးႏွင့္သာ ဆုိင္ပါသည္။ ေနာင္ တက္လာမည့္ ကေလးေတြ၏ စိတ္ထဲတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ သည္ NLD ပါတီက ဟူေသာ အျမင္မ်ိဳးျမင္သြားမွာ စိုးရိမ္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္အျမင္ျဖစ္ပါသည္။)
တီရွပ္အျပင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အေခြထုတ္သည္။ ဓာတ္ပုံထုတ္သည္။ ဓာတ္ပုံတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ေျပာခဲ့ေသာ “ လူမွာအေရးႀကီးဆုံးက ကုိယ္က်င့္တရားရယ္၊ အမွန္တရားကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးမႈရယ္ ” ဆုိတဲ့ စာေလးထည့္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ထည့္ၿပီး ေ၀ငွခဲ့ၾကသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကုိ အတုယူ၍ အမွန္တရားေၾကာင့္ ၀တ္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္သည္ ရုိးသားရဲရင့္လွသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရဲ႕ “သူ႔ကို လုပ္ၾကံမဲ့လူ မရွိနိုင္ပါဘူး” ဆိုတဲ႔ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ အေဆာင္ အေယာင္ ပကာသနေတြကုိ ရြံ႕ရွာ စက္ဆုပ္ျပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရိုးရိုးသားသား ေနထိုင္ခ်င္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ စိက္ရင္း ေစတနာ ျဖဴစင္ရိုးသားမူကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီး လုပ္ႀကံခဲ့ၾကသည္။
ႏုိင္ငံရဲ႕ အလင္းေရာင္သည္ လူတစ္ဦး၏ ၀န္တုိစိတ္ေၾကာင့္ အေမွာင္ၾကခဲ့ရသည္။
…………..
ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႔ က်ဆုံးၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္မွ ကၽြန္ေတာ္ေမြးဖြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ကၽြန္ေတာ့ ဖခင္မဟုတ္ပါ။ ဦးရာဇတ္သည္ ကၽြန္ေတာ့ ဦးေလးမဟုတ္ပါ။
သခင္ျမသည္ ကၽြန္ေတာ့ ဘႀကီးမဟုတ္ပါ။ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္ဆပ္ျခင္းမရွိပါ။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဟူသည္လည္း ဓာတ္ပုံထဲ၊ သမုိင္းထဲတြင္သာ ျမင္ခဲ့ၾကရျခင္း၊ သိခဲ့ၾကရျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဇူလုိင္ ၁၉ ေရာက္လွ်င္ မ်က္ရည္က်ရပါသနည္း။
ဂ်ဴဗလီေဟာတြင္ ျပင္ထားေသာ အာဇာနည္ႀကီးမ်ား၏ ရုပ္ပုံကုိျမင္ရတုိင္း ရင္ထဲမခ်ိေအာင္ နာလွသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ျဖစ္ရပါသနည္း။
ရုိးသားသူကုိခ်စ္သည္။ ေျဖာင့္မတ္သူကုိခ်စ္သည္။ တုိင္းျပည္ကုိ တကယ္ခ်စ္၊ တကယ္လက္ေတြ႕ လုပ္သြားသူေတြ၊ လုပ္ေဆာင္ေနသူေတြ၊ အာဏာထက္ ရုိးေအးေသာ ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္ သူေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားကုိ ခ်စ္သည္။
ခ်စ္၍ ဇူလုိင္ ၁၉ ဆုိလွ်င္ ၾကက္သီးေမႊးညင္းမ်ားထ၍ မ်က္ရည္တုိ႔ က်ရပါသည္။
………
“ ေနၿမဲ ”
ဦးေခါင္းကုိ ျပန္ေမာ့လုိက္သည္။ မုိးေပါက္တုိ႔က တစ္စက္ႏွစ္စက္က်လာသည္။
မနက္ ၄ နာရီေလာက္ကတည္းက တစ္ေပါက္ႏွစ္ေပါက္ က်ေသာ မုိးက အုံ႔အုံ႔မိႈင္းေနသည္။
အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား လုပ္ႀကံခံရေသာ ေန႔တြင္လည္း မုိးက ရြာသြန္းေနသည္ဟု မွတ္သားရသည္။
ေဟာ ..ခုလည္းၾကည့္ မုိးက တစ္စက္ႏွစ္စက္ကေန ခပ္သည္းသည္းေလး ရြာလာသည္။
ပါးျပင္ကုိ စမ္းၾကည့္လုိက္မိသည္။ မ်က္ရည္စေတြမရွိေတာ့။
ကၽြန္ေတာ့ မ်က္ရည္စေတြကေတာ့ မုိးႏွင့္အတူေမွ်ာပါသြားၿပီထင္ပါရဲ႕။
မဟုတ္ဘူး….မဟုတ္ဘူး… ကၽြန္ေတာ့မ်က္ရည္စေတြဟာ နာက်င္လုိ႔ ေကာင္းကင္က ငုိခ်လုိက္တဲ့ မ်က္ရည္မုိးနဲ႔အတူ ေပါင္းစီးသြားတာ။
ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ဟာ ေကာင္းကင္ငုိတဲ့ ေန႔ပါပဲ။

( ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္မည့္ ၆၆ ႏွစ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔အား ၀မ္းနည္းစိတ္ျဖင့္ အာဇာနည္ႀကီးမ်ားကုိ ဂုဏ္ျပဳေရးပါသည္)

 

 ေမာင္ပုိင္                                 from- ဘဝေျခရာ