ညီမေလးေတြ ဖတ္ၾကည့္ဖို႔ပါ

တကယ္ေတာ့..
စိတ္က မိဘအတြက္...ကိုယ္ခႏၶာက လင္ေယာက်ာ္းအတြက္...အခ်ိန္ေတြက သားသမီးအတြက္...
ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ကိုယ့္အတြက္ မ်က္ႏွာေပၚက အေရးအေၾကာင္းေတြရယ္
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြပဲ က်န္ခဲ့လိမ့္မယ္။

လွပလြန္းရင္ အႏၲရာယ္မ်ားတယ္...ရုပ္ဆိုးျပန္ေတာ့လည္း ဘယ္သူမွအဖက္မလုပ္ခ်င္...
ပြင့္လင္းလြန္းေတာ့ အေပါစားထင္မယ္...စကားနည္းေတာ့ ေပါင္းသင္းရခက္တယ္..
တကုိယ္တည္းေနမယ္ဆိုေတာ့ လိုခ်င္တဲ့သူမရွိလို႔တဲ့...အိပ္ေထာင္ျပဳေတာ့လည္း လြတ္လပ္မႈ ဆံုးရႈံးျပန္ေကာ...

လင္ေယာက်ာ္းက ခန္႔ညားလြန္းေတာ့လည္း သူမ်ားအတြက္ အလြယ္တကူျဖစ္ႏိုင္တယ္...
မေခ်ာေတာ့လည္း ကုိယ့္အျမင္က ႏွိမ့္က်တယ္ျဖစ္မယ္... ကေလးမယူခ်င္ေတာ့လည္း မိန္းမ မပီသဘူးကဲ့ရဲ႕ၾကျပန္ေရာ ယူျပန္ေတာ့လည္း ပင္ပန္းရတာကိုယ္ပဲ...

အျပင္မွာအလုပ္ထြက္လုပ္ေတာ့လည္း အိမ္မႈကိစၥ မပိုင္ႏိုင္ဘူး အျပင္ပဲထြက္ခ်င္တယ္ ေျပာမယ္...
ေငြမရွာျပန္ေတာ့လည္း အရည္အခ်င္းမရွိဘူး ။   ေယာက်ာ္းကိုပဲ အားကိုးေနတယ္တဲ့

အလွျပင္ေတာ့လည္း ပဲမ်ားတယ္။ မျပင္ျပန္ေတာ့လည္း မိန္းမျဖစ္ၿပီး သပ္ရပ္မႈမရွိ ။
အပ်င္းႀကီးတယ္ေျပာတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမရွိေတာ့လည္း.. စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ရင္ဖြင့္စရာလူက မရွိျပန္...
သူငယ္ခ်င္းမ်ားျပန္ေတာ့လည္း ... ရႈပ္ရႈပ္ရွက္ရွက္နဲ႔.တဲ့

ေလာကႀကီးမွာ မိန္းမျဖစ္ရတာ ကုိယ္ပိုင္တဲ့အခ်ိန္ဆိုတာ မရွိဘူး...
မိန္းမလုပ္ရတာ ေယာက်ာ္းလုပ္ရတာထက္ ခက္ၿပီးရင္းခက္ေနတာ့တာပဲ...

မိန္းမျဖစ္ရတာ အယူဝါဒအရ မျမတ္ရင္သာေနမယ္... အေတြးအေခၚမွာေတာ့ ေယာက်ာ္းေတြထက္ မနိမ့္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္ခႏၶာဖြဲ႕စည္းပံုအရ အားႏြဲ႕တယ္ထင္ရေပမယ့္
ဆင္းရဲဒုကၡေတြကို  တခါတရံမွာ ေယာက်ာ္းေတြထက္ ပိုခံႏိုင္တယ္...

ေယာက်ာ္းေတြ မခံစားရတဲ့ နာက်ဥ္မႈေဝဒနာကုိ  ဘဝရဲ႕ ၃ပံု၂ပံုေလာက္ လစဥ္လတုိင္း အံႀကိတ္ခံစား ျဖတ္တန္းခဲ့ရတယ္... အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး လင္ေယာက်ာ္းမေကာင္းလို႔ ဘဝပ်က္ရတဲ့
အမ်ဳိးသမီးမ်ားေပမယ့္...အပ်ဳိႀကီးလုပ္လို႔ အားကိုးရာမဲ့လို႔ဆိုၿပီး  ဘဝပ်က္ခဲ့ရတဲ့သူ ရွားတယ္...

ဒီေလာက္အပင္ပန္းခံ ဆင္းရဲဒုကၡခံလာရၿပီးမွေတာ့
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔ ကိုယ့္ဘဝကို ကုိယ္အပ်က္မခံပါနဲ႔...

ကိုယ့္ကုိယ္ကိုမွ တန္ဖိုးမထားရင္ ဘယ္သူကမွ တန္ဖိုးထားမွာ မဟုတ္ပါဘူး...
ကိုယ့္ကိုယ္တုိင္က က်ားတစ္ေကာင္အျဖစ္ မေနရင္ အဆင့္အတန္းမရွိတဲ့ က်ားတစ္ခ်ိဳ့ရဲ႕ သားေကာင္အျဖစ္ကို အလြယ္တကူေရာက္သြားႏိုင္တယ္...

ဒါေၾကာင့္..
ဘယ္ေတာ့မွ အလြယ္တကူ အစားခံရမယ့္
သားေကာင္အျဖစ္မခံပါနဲ႔... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ အားကိုးပါ...

ကုိယ္က ေမြးကတည္းက ေသတဲ့အထိ ဒုကၡဆင္းရဲေတြကို အံတုၿပီးေက်ာ္ျဖတ္ရမယ္ဆိုတာ အျမဲ သတိ႐ွိပါ။

ကိုယ္အားကိုးမယ့္သူက ကုိယ့္ေလာက္ေတာင္ ဒုကၡေတြကို ခံစားဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳမရွိဘူး
ဆိုရင္လည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး။
သူကကိုယ့္အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရားကို မေပးႏိုင္ရင္ သူ႔ဆီကဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္မေနပါနဲ႔ေတာ့...
သူတို႔အတြက္ ကိုယ့္ဘဝကို ရင္းႏွီးရတာ မတန္လို႔ပါ...

အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ ..
မိမိက သုည မျဖစ္ပဲ တန္ဖိုး႐ွိတဲ့ ကိန္းဂဏန္း ျဖစ္ေနဖို႔ပါပဲ။ မိမိက တစ္ အေနနဲ႔ ႐ွိေနရင္ေတာင္
တစ္ေထာင္နဲ႔ ေျမႇာက္ရင္ တစ္ေထာင္ျဖစ္သြားၿပီး တစ္သိန္းနဲ႔ ေျမႇာက္ရင္ တစ္သိန္းျဖစ္သြားမွာ မဟုတ္လား။ မိမိက ဘယ္လို ကိန္းဂဏန္းနဲ႔ အေျမႇာက္ခံမွာလဲ။ ဥစၥာ ဓန ကိုသာ တန္ဖိုး႐ွိတယ္လို႔ မယူဆပဲ အက်င့္သီလ သိကၡာ နဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားအားလံုးမွာလည္း တန္ဖိုး႐ွိတာမွတ္ထားပါ။

ဒါ့ေၾကာင့္
ညီမေလးတို႔အေနနဲ႔ အဖိုးတန္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး
အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း တန္ဖိုးတက္လာေသာသူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔.. ဆုေတာင္းရင္း

Written by iSnow
Feminist Supporter MaMe Ba
တို႔၏ စာစုအား အနည္းငယ္ ျဖည့္စြက္၍ မွ်ေဝျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

ဘုန္းထက္ၾကယ္