စိတ္ဝင္စားစရာအခ်က္မ်ားနဲ႕ျမန္မာျပည္

 ျမန္မာ သကၠရာဇ္ (၁၁၈၁ - ၁၁၉၉)  
ဘႀကီးေတာ္လက္ထက္မွာေခြးေတြအသည္းကြဲခဲ႕ဖူးပါတယ္။ ေတာ္သလင္းလမွာ ေခြးေတြအူလြန္း ၊ ဆူလြန္းလို႕ မခံမရပ္နိုင္တဲ႕အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္နဲ႔ေခြးေတြကို ဖမ္းျပီး (အင္းဝၿမိဳ႕ေတာ္၏ တစ္ဖက္ကမ္း) စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ဘက္သို့ ပို့ဖူးပါတယ္။

ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္နဲ မႏၱေလးက ေခြးေတြကိုဖမ္းျပီးစစ္ကိုင္းကိုပို႔တာမွာ ေခြးေတြသားတကြဲ၊ မယားတကြဲျဖစ္ခဲ႔တာကို ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးက ေခြး ေတြ ဒုကၡေရာက္ပံုကို ကဗ်ာစပ္မိလို႔ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးျခင္းခံရဖူးပါတယ္။ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ကို မႏၱေလးမွာ ေနထိုင္ခြင့္႐ုတ္သိမ္းျပီး ဗန္း ေမာ္ကိုျပန္ပို႕ခံရပါတယ္။

ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ယံု ၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ ဆက္ျပီး ကဗ်ာစပ္တာမွာဘုရင္က"
ေကာင္း ေကာင္းမြန္မြန္တရားမွတ္ေနပါ။ ဟုိလူ႔ ကဗ်ာစပ္၊ ဒီလူ႔ကို ကဗ်ာစပ္မလုပ္ပါနဲ႔တဲ့ ဘုရား။" ဆိုျပီးေျပာဖူးပါတယ္။

ေခြးေလးေတြရဲ႔အခြင့္အေရးကိုေဖာ္ထုတ္တာမွာ ရွင္အိေႏၷာဘာသဓဇ ဆိုတဲ႕ဘြဲ႔ႏွင့္ ဖိုးသူေတာ္ ျပဳလုပ္ဖူးတဲ႕ ဖိုးသူေတာ္ ဦးမင္းလဲပါပါတယ္။ ဖိုးသူေတာ္ ဦးမင္းဟာရဲေက်ာက္ေဆာင္ဆိပ္ဆီကို လာတာမွာ စစ္ကိုင္းဘက္ကို႔ ပို႔ဖို႕ ႀကိဳးနဲ႕ခ်ည္ျပီး ေလွေပၚကို တင္ထားတဲ႕ ေခြးထီးႀကီးတစ္ေကာင္ကိုေတြ႕ပါတယ္။ ေခြးမႏွစ္ေကာင္က ကမ္းထိပ္မွေနျပီးခြဲခြါရမွာကိုသိသလိုအူျပီး ေခြးထီးႀကီးကလည္း ေလွထဲက ျပန္အူပါတယ္။ဒါကို ဖိုးသူေတာ္ဦးမင္းက ျမင္ရၾကားရျပီးသနားသြားတာနဲ႔ေလးဆစ္ကို ခ်က္ခ်င္း စပ္ဆိုလိုက္တာမွာကဗ်ာရဲ႔အစြမ္းေၾကာင့္ ေခြးေတြ တစ္ကြ်န္းပိုတဲ႕႔ဒဏ္ ၊ အေဝးပို႔ဒဏ္ကေနလြတ္ေျမာက္သြားဖူးပါတယ္။

ေခြးေလးေတြ တစ္ကြ်န္းပို႔တဲ႔ဒဏ္ ၊ အေဝးပို႔တဲ႕ဒဏ္ကေန လြတ္သြားေစတဲ႕ကဗ်ာေလးကေတာ႕

သည္ႏွစ္တြင္ ၊ ၾကံဳျပန္ရ ၊ က်ားမႏွင့္ဂမ႓ီ ။
ေမာင္ႀကီး ႀကိဳးေတြသိုင္းလို႔ ၊ စစ္ကိုင္းဆို ေဇယ်ာၿမိဳ႕ ကူးပို႔ျပန္ၿပီ။
ယင္းရဲေက်ာက္ေဆာင္ဆိပ္က ၊ လြမ္းစိတ္ႏွင့္ မယ္တို႔ဆီ ေမ်ွာ္ၿပီကြယ့္ဝူး။
ေမာင္နဲ႔တူပင္ ၊ မႀကီးကို ေလွဝယ္တင္လို႔ ၊ ပို႔ျပန္လ်ွင္ မေနစိမ့္ပါႏွင့္ ၊ ေသာတာပန္ ဆိုတဲ့ ဆိပ္ကို လိႈင္းတိတ္မွကူး။

ဒီေခတ္ပိုင္းမွာေတာ႔ေခြးေလးေတြနဲ႕ပတ္သက္ျပီးသနားစရာေကာင္းတဲ႕အျဖစ္ကယူနန္ဖက္မွာ ေခြးသားေရာင္းတဲ႕ဆိုင္ေတြအတြက္ေရာင္းစားခံရတာပဲျဖစ္ပါတယ္။မနၱေလးနားကပလိပ္ဖက္မွာေခြးေတြကိုဖမ္းထားျပီးစီးပြါးျဖစ္တဖက္ႏိုင္ငံပို႕ေရာင္းစားတာေတြရွိတယ္လို႕သတင္းေတြကဆိုပါတယ္။သာမန္အရြယ္အစားေခြးေလးေတြဟာ ၁၅၀၀၀ကေန၂၀၀၀၀ ထိယူနန္ဖက္မွာေစ်းရရွိတယ္လို႕သိရပါတယ္။

စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာဟာျမန္မာျပည္မွာတိရစၦာန္ေတြရဲ႔အခြင့္အေရးကို
ယခင္ေခာတ္အေစာပိုင္းကထဲကလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ဒီ့အျပင္ကဗ်ာဆရာေတြဟာ
အင္မတန္အေရးပါတဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊တရားစီရင္ေရးေတြမွာတနည္းတဖံုဩဇာ
သက္ေရာက္ေစခဲ႕တာကိုလဲထင္ရွားစြာေတြ႕ရွိရတာပဲျဖစ္ပါတယ္ ။ေခတ္အလိုက္ႏိႈင္းယဥ္ၾကည့္ရင္ယခင္မင္းေတြလက္ထက္တုန္းကတဖက္ကမ္းကိုပို႔ဖို႕ပဲ
အမိန္႕ထုတ္ျပန္ခဲ႔ဖူးပါတယ္။ရာဇဝင္တင္တဲ႔ကဗ်ာတပုဒ္ေၾကာင့္ေခြးေလးေတြျပန္လည္ျပီး
တကြၽန္းဒဏ္ကလႊတ္ေျမာက္လာခဲ႔ပါတယ္။

ယခုေခတ္မွာေတာ႕တိရစၦာန္ေတြကိုစီးပြါးေရးအတြက္ဖမ္းျပီး႐ိုက္သတ္ခုတ္ေရာင္းအင္မတန္ရက္စက္တဲ႔ေသတြင္းထဲကိုပို႕တာဟာလက္ရွိၿမန္မာႏိုင္ငံမွာျဖစ္ေနတာပါ။ျမန္မာျပည္မွာတာဝန္ရွိသူအုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရဟာတိရစၦာန္ေတြအတြက္
ဒီလိုဆိုးရြားတဲ႕ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးေတြရွိေနတာကိုဥပေဒအရတစံုတရာထိေရာက္စြာမကာကြယ္ႏိုင္တာဟာျမန္မာျပည္ရဲ႕လူ႕ယဥ္ေက်းမႉထိန္းသိမ္းတာကိုပိုမိုတိုးတက္
လာေစတဲ႕ျပယုဒ္လားဆုတ္ယုတ္သြားေစတဲ့ျပယုဒ္လားဆိုတာအင္မတန္
စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ႔အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။
OMO

Ref: ဂႏၳ၀င္ကဗ်ာလကၤာမ်ား - ျမန္မာ႔ဂုဏ္ရည္ ရာဇ၀င္ဖတ္စာ (ဦးဖုိးက်ား)
Eleven Media Article - 26 July 2013