ေခတ္ဘုန္းသစ္ ~
ကေလးမ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံရဲ့ အနာဂတ္နဲ႔ အမ်ားႀကီး သက္ဆိုင္ ပါတယ္။ ကေလးမ်ားကို
ျပဳ စုပ်ိဳးေထာင္ ေပးျခင္းဟာ ႏိုင္ငံရဲ့ အနာဂတ္ကို ပံုသြင္းျခင္း တခုပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ ကေလး မ်ားဟာ
ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံ အတြက္ သိပ္ကိုမွ အေရးႀကီးတဲ့ သူမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကေလးမ်ား စိတ္ရည္၊ ဥာဏ္ရည္ ျမင့္မားဖို႔ တာဝန္ယူ တတ္တဲ့ စိတ္ေတြ ရွိေစဖို႔ လူႀကီး လူေကာင္း စိတ္
ေတြ ေမြးတတ္ေစဖို႔ အတြက္ ငယ္ငယ္ ကတည္းက ကေလးတို႔ကို ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးဖို႔ လိုပါတယ္။
စည္းကမ္းရွိတဲ့၊ တာဝန္ယူတတ္တဲ့၊ စာနာ နားလည္တတ္တဲ့၊ ကိုယ့္အမွားကိုယ္ တာဝန္ယူတတ္တဲ့ လူ
မ်ားနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႀကီး တခု ေပၚေပါက္လာေစဖို႔အတြက္ ကေလးတို႔နဲ႔ နီးစပ္သူ ဆ
ရာ၊ ဆရာမ တိုင္း၊ ေဆြမ်ိဳး မိဘတိုင္းမွာ တာဝန္ရွိ ပါတယ္။
က်မတို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ လူႀကီးေနရာမွာ ေနေနၾကေပမယ့္ လူႀကီးမဆန္တဲ့သူေတြ၊ အမွားကို ဝန္မခံ
ဘဲ ေရွာင္လႊဲတတ္တဲ့ လူေတြ မ်က္ႏွာလိုက္ တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြ သူမ်ားစကားကို နားမေထာင္ဘဲ ကိုယ့္
ဆႏၵ၊ ကိုယ့္စိတ္ ကိုသာ ဦးစားေပး တတ္တဲ့ လူမ်ိဳး ေတြကို အမ်ား ႀကီး ေတြ႕ေနၾက ရတာပါပဲ။ ေတြ႕ျမင္
တိုင္းလည္း စိတ္ပ်က္မိ ၾကရတာပါပဲ။ ဒီလို မယဥ္ ေက်းတဲ့ ငါနဲ႔ ငါသာႏိႈင္းစရာဆိုတဲ့ လူေတြ အနာဂတ္
လူ႔အဖြဲ႕စည္းမွာ နည္းပါး သြားေစဖို႔ အတြက္ အနာဂတ္မွာ လူႀကီးျဖစ္ လာမယ့္ က်မတို႔ရဲ႕ ကေလးေတြ
ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ထိန္းေက်ာင္း ေလ့က်င့္သင္ ၾကားေပးဖို႔ လိုပါတယ္။
အိမ္ေထာင္စု ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သား သမီးမ်ားနဲ႔ မိဘ ဆက္ဆံေရးမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ မယ္ဆို
ရင္ျဖင့္ သားသမီးနဲ႔ မိဘတို႔ ဆက္ဆံေရးမ်ား ဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္းရင္းႏွီးႏွီး သိပ္မရွိၾကတာ မ်ား
ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ က်မတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ျဖင့္ အေဖနဲ႔ သားသမီးမ်ားဟာ မရင္းႏွီးၾကပါဘူး။ အေဖ
က ေျပာစရာ ရွိတာ (အမိန္႔ေပး စရာ ရွိတာ) ကိုသာ ေျပာပါတယ္။ သားသမီးရဲ႕ ခံစားခ်က္၊ သားသမီး
ေျပာခ်င္တဲ့ စကား၊ သူႀကံဳေတြ႕လာရတဲ့ အခက္အခဲ စတာေတြကို အခ်ိန္ေပး ၿပီးေတာ့ နားေထာင္တာ
မ်ိဳး သိပ္ မရွိလွ ပါဘူး။ သားသမီး ေျပာခ်င္ တာကို အခ်ိန္ ေပးၿပီးေတာ့ နားေထာင္ျခင္းဟာ ကေလးတ
ေယာက္ ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ဖို႔အတြက္ အင္မတန္မွ လြယ္ကူပါတယ္။
ကေလး ဘာျဖစ္ေနလဲ၊ ဘာခံစားေနရလဲ၊ ဘယ္လိုအခက္ခဲေတြရွိေနလဲ၊ ဘာေတြကို ေက်နပ္ၿပီးေတာ့၊
ဘာေတြကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာ ကို မိဘက အခ်ိန္ေပး ၿပီးေတာ့ ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္ ဖို႔ လိုပါ
တယ္။ မိဘ ဆူမွာကို မေၾကာက္ ရဘဲနဲ႔ သူ႔ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ကို လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေျပာဆို ရင္ဖြင့္
ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ကေလးတို႔ရဲ့ ခံစားခ်က္ (စိတ္တိုတာ ဝမ္းနည္းတာ ေပ်ာ္တာ အားငယ္တာ)
စတာေတြကို မိဘကို လာေျပာျပတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ သူ႔ခံစားခ်က္မ်ားကို ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈ အျပည့္နဲ႔ ေသေသ
ခ်ာခ်ာ နားေထာင္ ေပးရပါ မယ္။
“မင္းက အသံုးမွ မက်တာ”
“ဒါကို ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္လိုက္ ပါလားကြ” စသျဖင့္ ကေလးကို အျပစ္တင္ ေဝဖန္တဲ့ စကား မ်ိဳးေတြ လံုးဝ မ
ေျပာရပါဘူး။
ကေလးရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ေလးေလး စားစား နားေထာင္ေပး ရပါမယ္။ ကေလးက ကိုယ္ လက္ မခံႏိုင္တဲ့
အျပဳအမူ တခုခုကို လုပ္လာမိတယ္ ဆိုရင္ လည္း ကေလးကို ဘာမွ မေမးျမန္းဘဲ ေအာ္ဟစ္ ဆူပူ လိုက္
တာမ်ိဳး မလုပ္ရ ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္ လာရ သလဲ ဆိုတဲ့ ကေလး ရင္ထဲက အေၾကာင္း ရင္း ကို သိေအာင္ ေမးျမန္းရပါမယ္။
လူ႔ေလာကမွာ ကိုယ့္ ခံစားခ်က္ ကိုယ့္ အျမင္နဲ႔ မတူတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ၊ အျမင္ေတြ၊ ႐ႈေထာင့္ေတြ ရွိေသး
ေၾကာင္း ကိုလည္း သူတို႔ေလးေတြကို သင္ေပး ရပါမယ္။ ကိုယ္က အနီေရာင္ ႀကိဳက္ေပမယ့္ တဖက္ လူ
က အျပာေရာင္ ႀကိဳက္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ကိုယ့္ အတြက္ အနီေရာင္ဟာ အလွဆံုး အေရာင္ျဖစ္ေပမယ့္ တဖက္
လူ အတြက္ေတာ့ အျပာေရာင္ဟာ အလွဆံုး အေရာင္ ျဖစ္ေနမွာပဲ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ကေလး နားလည္
ေအာင္ ရွင္းျပေျပာ ဆိုရပါမယ္။
တဖက္သားရဲ႕ စကားကို ေလးေလး နက္နက္ နားေထာင္ တတ္တဲ့ အက်င့္ ရေစဖို႔ အတြက္ ကေလး က
ကိုယ့္ကို စကားလာေျပာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ သတင္း စာ ဖတ္ေနရင္း တန္းလန္းနဲ႔ နားေထာင္ေနတာမ်ိဳး၊ ပန္း
ကန္ေဆးရင္း တန္းလန္းနဲ႔ နားေထာင္ေနတာမ်ိဳး၊ တီဗီၾကည့္ရင္းတန္းလန္းနဲ႔ နားေထာင္ေနတာမ်ိဳး မလုပ္
ရပါဘူး။ ဖတ္ေနတဲ့သတင္းစာ ေဆးေနတဲ့ ပန္းကန္ ၾကည့္ေနတဲ့ တီဗီကို ခဏရပ္ၿပီးေတာ့ ကေလးေျပာ
တာကို စိတ္ဝင္တစားနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေပးရမွာပါ။
တခါတေလမွာ ကေလးေျပာတဲ့ စကားေတြထဲ မွာ ကိုယ့္အတြက္ စိတ္တိုစရာ စိတ္ဆိုးစရာ လက္မခံ ခ်င္
စရာတို႔ ပါလာႏိုင္ပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ စိတ္တို စိတ္ဆိုးၿပီး ကေလးကို ေအာ္ေငါက္လိုက္တာမ်ိဳး လံုးဝ မ
လုပ္ရဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ ခံစားခ်က္(Emotion) ကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ကေလးေျပာတာ ဆံုးေတာ့မွ ကေလး ကို
အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ရွင္းျပေျပာဆိုသင့္ပါတယ္။
က်မတို႔ လူႀကီး ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားဟာ ကေလး ေတြ စကားေျပာ ေနတဲ့ အခ်ိန္ မ်ိဳးမွာ ကေလးေတြ ေျပာ
ေန တာပဲ ဆိုၿပီးေတာ့ ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္ေလ့ မရွိပါဘူး။ ကေလးေျပာတာ မဆံုးေသးေပမယ့္လည္း
ျဖတ္ေျပာ တာမ်ိဳး၊ လုေျပာတာမ်ိဳးေတြ လုပ္တတ္ၾက ပါေသးတယ္။
အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ ကေလးကို လုပ္ လိုက္တဲ့ ကိစၥေလး ဆိုေပမယ့္ အင္မတန္မွ ႐ိုင္းတဲ့ အျပဳ အမူပါ။ က
ေလးေရွ႕မွာ ကေလးကို လုပ္လိုက္ ျခင္းဟာ အဲဒီ ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အျပဳအမူ တရပ္ကို လူႀကီးက ေရွ႕ေဆာင္
လမ္းျပအေနနဲ႔ ကေလးကို သင္ေပး လိုက္ရာ ေရာက္ပါတယ္။
ကေလးမ်ားဟာ လူႀကီးလုပ္တာကို အတုခိုးၿပီး ေတာ့ လိုက္လုပ္ တတ္ၾကတဲ့ အမ်ိဳးပါ။ ငယ္ငယ္ ကတည္း
က ကိုယ့္ရဲ႕စကားကို ဂ႐ုတစိုက္နားေထာင္ တတ္တဲ့၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာတတ္တဲ့ လူႀကီးမ်ားနဲ႔ ႀကီး ျပင္းခြင့္
ရတဲ့ ကေလး မ်ားဟာ ႀကီျပင္း လာတဲ့ အခ်ိန္ မွာလည္း လူတဖက္သား စကားကို ဂ႐ုတစိုက္ နား ေထာင္
တတ္ၾက၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ရွိတတ္ၾကပါတယ္။
လူတဖက္သားစကားကို နားေထာင္တတ္တဲ့ လူမ်ားဟာ တဖက္သားရဲ႕ ခံစားခ်က္ကိုလည္း နား လည္ႏိုင္
တာမို႔ မွားယြင္းဆံုးျဖတ္တာလည္းနည္းတတ္ ပါတယ္။ အထူး သျဖင့္ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္၊ အဖြဲ႔
အစည္း တခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ လုပ္မယ့္သူမ်ား ဟာ လူအမ်ားရဲ႕အသံကို ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္တတ္ တဲ့
လူမ်ား ျဖစ္ရ ပါမယ္။ ဘယ္သူ႔အသံ၊ ဘယ္သူ႔ စကားမွ နားမေထာင္ဘဲနဲ႔ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာ ကိုယ္ အမိန္႔
ေပးခ်င္ တာကို ေျပာဆိုၿပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်တာမ်ိဳးေတြ လုပ္လာတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ အမွားအယြင္းေတြ ရွိ
လာရစၿမဲပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း တခုမွာ တဖက္သားစကားကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ နား ေထာင္
တတ္တဲ့၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့လူမ်ား မ်ားစြာ လိုပါတယ္။
ဒီလို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ နားေထာင္တတ္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့လူမ်ား မ်ားျပားလာၿပီဆိုရင္ျဖင့္ ယဥ္ေက်း
တဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၊ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူမ်ိဳး တမ်ိဳးအျဖစ္ ေပၚေပါက္လာမွာ အမွန္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ က်မတို႔ရဲ႕ အနာဂတ္မွာ ယဥ္ ေက်းတဲ့ လူအဖြဲ႕အစည္းတခု ေပၚေပါက္လာေစဖို႔ အတြက္
ကေလးမ်ားကို ငယ္စဥ္ကတည္းက ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
The Irrawaddy's Blog by zarny win
@@@@@
No comments:
Post a Comment