Aye Chan Mon
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ
၁၉၃၁ ဇန္နဝါရီ (၉) ရက္ေန႔ ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေဝး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ယာယီသမဂၢ ဥကၠ႒အျဖစ္ ကိုေက်ာ္ခင္ကို ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္၍ အမႈေဆာင္ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီးၾက
ဖြဲ႔စည္းေပးလိုက္သည္။ ထိုအဖြဲ႕ငယ္ေလးမ်ားသည္ သမဂၢစည္းမ်ဥ္းဥပေဒေရးဆြဲၿပီ
၁၉၃၁-၃၂ စာသင္ႏွစ္ သမဂၢအစည္းအေဝးမွ တကၠသိုလ္သခ်ၤာဌာနမွ ႏုတ္ထြက္၍ ပထမႏွစ္ ဥပေဒသင္တန္း တက္ေရာက္ သင္ၾကားေနေသာ ေက်ာင္းသား ကိုထြန္းစိန္၏ ေျပာပံုဆိုပံု၊ သတိၲ႐ွိပံုမ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ား အထင္ႀကီးၾက၏။
ကိုထြန္းစိန္အား ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒ အဆင့္အတန္းႏွင့္ သင့္ေတာ္သူျဖစ္၍ ကိုဗစိန္က ကိုထြန္းစိန္အား ဥကၠ႒ အဆို တင္သြင္းလိုက္သည္။ အစည္းအေဝးတြင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီးၾကပ္ေရးေကာ
ကိုထြန္းစိန္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားစိတ္
ကိုထြန္းစိန္မွာ ၁၉၂၄ တြင္ (၁၀) တန္း စာေမးပြဲေအာင္ၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ သံတြဲၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႔ ပညာသင္ၾကားရန္ သေဘၤာျဖင့္ထြက္လာသည္။ ေအာက္ဖက္ ကုန္းပတ္တြင္ တိုင္းရင္းသားခရီးသည္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေန၍ "ဥေရာပတိုက္သားမ်ား အတြက္သာ" ဟု ေရးထားေသာ အထက္တန္းကုန္းပတ္တြင္ ေလေကာင္းေလသန္႔ရရန္ ကိုထြန္းစိန္ တက္သြားသည္။ စိတ္ထဲက̈လည္း "လူေခ်ာင္တဲ့ အထက္တန္းကုန္းပတ္မွာ ဒင္းတို႔ေတြက ဇိမ္ခံၿပီး စီးနင္းလိုက္ပါ ၾကတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြကေတာ့ ေအာက္မွာ ငါးပိ၊ ငါးခ်ဥ္သိပ္ထားသလိုနဲ႔ လိုက္ပါရတယ္" ေတာက္တခ်က္ေခါက္ၿပီးမွ "ဒင္းတို့ ဗမာျပည္ကို အျမတ္ထုတ္႐ံုမက တိုင္းရင္းသားေတြ အၫြန့္ပါ ခ်ိဳးၾကေသးတယ္၊ သူတို့နဲ့ မတူမတန္သလို ထားၾကတယ္၊ ဘာရမလဲ ဒီသေဘၤာအေပၚက မ်က္ႏွာျဖဴေတြကို ငါ့အေၾကာင္း ျပရေသးတာေပါ့" ကိုထြန္းစိန္သည္ ဥေရာပတိုက္သားမ်ားသာဟုဆိုေသ
"မင္းမဆင္းရင္ ေသနတ္နဲ႔ပစ္မယ္။ ဘာမွတ္လို႔လဲ ငါဒီသေဘၤာမွာ ပစ္သတ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာ႐ွိတယ္" ထိုအခါ ကိုထြန္းစိန္ က "ပစ္သတ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာ႐ွိရင္လဲ ပစ္ေလ၊ ခင္ဗ်ားပစ္တာနဲ႔ က်ဳပ္ဓားနဲ႔ထိုးမယ္၊ သူေသကိုယ္ေသေပါ့၊ က်ဳပ္တို႔
တိုင္းရင္းသားေတြမွာ ဇာတိမာန္႐ွိတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာပဲ ႐ွိတာမဟုတ္ဘူး" သေဘၤာအထက္တန္း ကုန္းပတ္တြင္ ဆူဆူညံညံ ျဖစ္ေန၍ ေအာက္တန္းမွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ဓားမ်ားကိုင္ကာ တက္လာၾက၍ မ်က္ႏွာျဖဴအရာ႐ွိ (၂) ဦးမွာ လက္ေလွ်ာ့သြားသည္။
ကိုထြန္းစိန္သည္ ၁၉၂၆ အိုင္အက္စီစာေမးပြဲေအာင္ၿပီ
ယူလာ၍ ျခင္ေထာင္ထဲတြင္ အတူ ႏိုင္ငံေရးစာေပမ်ား ေလ့လာၾကသည္။ ၁၉၂၈-၂၉ တြင္ တကၠသိုလ္ သခ်ၤာဌာနမွ လက္ေထာက္ကထိက ဦးကာ၏ ေစတနာအရ သခ်ၤာဌာနနည္းျပႏွင့္ အေဆာင္နည္းျပ ဝင္လုပ္သည္။ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ေဆာင္ႏွင့္ တေကာင္းေဆာင္ ေ႐ွ႕ဘက္႐ွိ ဘီအိုစီ အင္ဂ်င္နီယာေကာလိပ္ဆရာမ်ား အပန္းေျဖစခန္းတြင္ တကၠသိုလ္သခ်ၤာဌာန ယာယီ ပါေမာကၡ မစၥတာလူးဝစ္ အမိန္႔အရ သခ်ၤာနည္းျပကိုထြန္းစိန္ႏွင
ထိုအခါ မစၥတာခ်ယ္ရီက "မင္းတို႔ ဘယ္ကေကာင္ေတြလဲ" ဟု စေမးေသာအခါ ကိုထြန္းစိန္က "က်ေနာ္တို႔ ယူနီဗာစီတီ သခ်ၤာဌာနကပါ၊ ဒီေကာလိပ္မွာ သခ်ၤာ အခ်ိန္ပိုင္းနည္းျပတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ပါေမာကၶလူးဝစ္ လႊတ္တာပါ" ဟု
ရည္မြန္စြာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါ မ်က္ႏွာျဖဴ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက "မင္းတို႔ တယ္႐ိုင္းတဲ့ေကာင္ေတြပဲ၊ ငါ အင္ဂ်င္နီယာေကာလိပ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးပဲ၊ မစၥတာခ်ယ္ရီဆိုတာ ငါပဲ၊ ဒီေလာက္ေတာင္႐ိုင္းၿပီး အ႐ိုအေသေပးရမွန္း မသိတဲ့ေကာင္ေတြ
ဒီအခန္းထဲက အခုခ်က္ျခင္း ထြက္သြားၾက" ကိုထြန္းစိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တုန္လႈပ္မသြားေပ။ ကိုထြန္းစိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ မတုန္မလႈပ္ ထိုင္ေနသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကိုလည္း အ႐ိုအေသ မေပးေခ်။ ထိုအခါေက်ာင္းအုပ္ႀကီးသည္ စိတ္ဆိုးလာၿပီး
သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆရာႏွစ္ေယာက္၏ အက်ႌကို ဂုတ္မွဆြဲကိုင္ၿပီး အျပင္သို႔ ဆြဲထုတ္ေသာအခါ ကိုထြန္းစိန္သည္ ညာလက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္၍ "ဒါ ခင္ဗ်ား အေမ့လင္ေကာလိပ္ မဟုတ္ဘူး၊ ဗမာႏိုင္ငံေကာလိပ္၊ လာၿပီးမေစာ္ကားနဲ႔" ဟု
ဆိုကာ မစၥတာခ်ယ္ရီ၏ နားထင္ကို ထိုးခ်လိုက္သည္။ ထိုအခါ မစၥတာခ်ယ္ရီ ခ်ာလပတ္လည္၍ အခန္းထဲမွ ထြက္ေျပးသြားသည္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ အေဆာက္အဦ တည္ေဆာက္ေနေသာအခါ ကိုထြန္းစိန္က " အေဆာက္အဦႀကီးကေတာ္ေတာ္ႀကီးမ
ပံုပန္းကလည္း ဗမာမဆန္ဘူး၊ အေဆာက္အဦကိုလည္း သူတို႔ဆီက ထြက္တဲ့ သံထည္ေတြပဲ သံုးတယ္၊ ဗမာႏိုင္ငံမွာ ေဆာက္လုပ္ၿပီး ဗမာမဆန္တဲ႕ အေနာက္ႏိုင္ငံ ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာ "ဂါေသ႕" ဇာတ္႐ံုႀကီးနဲ႔တူေနပါလား ဟု ေတြးမိေသာ ကိုထြန္းစိန္သည္ အဂၤလိပ္ဗမာ သတင္းစာ (၂) ေစာင္က̈ အယ္ဒီတာထံေပးစာျဖင့္ အျပင္းအထန္ ေဝဖန္လိုက္သည္။ ထိုအခါ အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ေရး ေကာ္မတီမွာ မေက်နပ္ခ်က္ကို ေမးျမန္းရန္ ကိုထြန္းစိန္ကို ဖိတ္ေခၚရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်ယ္ယာမင္ မစၥတာဒီဂလင္းဗီးလ္ သည္ ကိုထြန္းစိန္၏ အၾကံေပးခ်က္အရ ၄င္းဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္အေဆာက္အဦႀ
ေက်ာင္းသားမ်ား ၾကည္ညိဳေလးစားေသာ ကိုထြန္းစိန္သည္ ညေနဘက္က အလယ္ေက်ာင္းေဆာင္မ်ား၏ အစည္းအေဝးကို ထမင္းစားေဆာင္က ျပဳလုပ္ရန္႐ွိရာ အစည္းအေဝး မစမီ ၿဗိတိသွ်အမ်ိဳးသားသီခ်င္း သီဆိုၾကရသည္။ သီခ်င္း၏
အဓိပၸါယ္မွာ "ဘုရားသခင္၊ က်ေနာ္တို့ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ေစာင္႕ေ႐ွာက္ကယ္တင္ပါ" ထိုသီခ်င္းသီဆိုမႈႏွင့္ ပက္သက္၍ ကိုထြန္းစိန္က "က်ေနာ္တို႔ ဗမာတိုင္းရင္းသားေတြ ျဖစ္တယ္။ အဂၤလန္ကလာၿပီး ပညာသင္ေနသူတဦး တေယာက္မွ်မ႐ွိပါ၊
မ်က္ႏွာျဖဴဘုရင္ကို ဘုရားသခင္ ကယ္မပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရတာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အဓိပၸါယ္မ႐ွိပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္ကို လက္နက္နဲ႔ အႏိုင္က်င့္ယူထားတဲ့ အဂၤလိပ္႐ွင္ဘုရင္ကို ဘုရားသခင္ကယ္မပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနရတာ ႐ွက္ဖို႔
ေကာင္းပါတယ္။ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္က အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ာ
႐ွင္ဘုရင္အတြက္ ဆုေတာင္းေပးေနရတာကိုက မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ အဂၤလိပ္ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ဆုေတာင္းေပးေနတဲ႕ သီခ်င္းကို ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢ အစည္းအေဝးက̈ ျဖစ္ေစ၊ အျခားပြဲလမ္းသဘင္မ်ားက̈ ျဖစ္ေစ၊ ဤသီခ်င္းကို လံုးဝ မဆိုဘဲေနၾကရန္ အဆိုတင္သြင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တင္သြင္းတဲ့ အဆိုကို ေလးနက္စြာ စဥ္းစားၾကပါရန္ ပန္ၾကားပါတယ္၊" ကိုထြန္းစိန္ အဆိုတင္သြင္းမႈကို ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး ေတြေဝသြားၾကသည္။
ခဏၾကာေသာ္ ေ႐ွ႕တန္းက ထိုင္ေနေသာ ေက်ာင္းသားႀကီးအားလံုးက စၿပီး လက္ခုပ္တအား ႐ိုက္ၿပီးတီးရာ လက္ခုပ္သံမ်ား တခန္းလံုး ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။ အဂၤလိပ္-ဗမာ ဘာသာျပန္ဆရာ ကိုဘေသာင္းက ကိုထြန္းစိန္လက္ကို တအားဆုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ကိုရာ႐ွစ္ကလည္း ထိုသို႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကိုဗစိန္ကမူ ကိုထြန္းစိန္ ကိုယ္လံုးႀကီးကို တအားသိမ္းက်ံဳး ဖက္ေတာ့သည္။ ထိုညက်င္းပေသာ အစည္းအေဝးမွ နယ္ခ်ဲ႔အမ်ိဳသားသီခ်င္းကို ေက်ာင္းသားသမဂၢက သီဆိုျခင္း လံုးဝမျပဳလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မစၥတာစေလာ့က ကိုထြန္းစိန္အား ေခၚေတြ႕ၿပီး "ကိုထြန္းစိန္က တကၠသိုလ္ နယ္ေျမမွာ အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသားသီခ်င္း ေက်ာင္းသားေတြ မသီဆိုဖို႔ ဘာလို႔တင္သြင္းတာလဲ၊ မသီဆိုဘူးလို႔ ပိတ္ပင္တားဆီးတာ
ဟာ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစိုးရကို သက္သက္ဆန္႔က်င္တာပဲ" ကိုထြန္းစိန္က "က်ေနာ္ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ မွန္တဲ့အဆိုတင္သြင္းတာပါ၊ အမ်ိဳးသားသီခ်င္း ဆိုရေအာင္လဲ၊ ဘုရားသခင္သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ကယ္တင္ပါေစသတည္း၊ ဘုရင္မင္းျမတ္ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ဗမာႏိုင္ငံမွာ မ႐ွိဘူး၊ ဂရိတ္ၿဗိတိန္မွာ ေနတာပါ၊ က်ေနာ္တို႔ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို အဂၤလိပ္ေတြက ကုလားစစ္သားအကူအညီနဲ႔ အိႏိၵယကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ေအာက္က်ေနာက္က် ေနလာခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ မ်က္လံုးေတြ တစစပြင့္ၿပီး အေတြးအေခၚက်ယ္ျပန္႔လာရာ ေနာင္သမဂၢမွာ အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသားသီခ်င္း သီဆိုၾကေတာ့မွာ မဟုတ္" ဟု ရဲရဲဝံဝံ ျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက " ဒီလိုဆို ကိုထြန္းစိန္ မိမိအျပစ္ကိုမိမိသိတဲ႕အေနနဲ
[စာညြန္း - ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာင္းသားလႈပ
ေအးခ်မ္းမြန္ Credit To > ဗမာ့ေခတ္ < Thank
Re-post By ACM 6-7-2013
၁၉၃၁ ဇန္နဝါရီ (၉) ရက္ေန႔ ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေဝး၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ ယာယီသမဂၢ ဥကၠ႒အျဖစ္ ကိုေက်ာ္ခင္ကို ေ႐ြးေကာက္တင္ေျမႇာက္၍ အမႈေဆာင္ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီးၾက
ဖြဲ႔စည္းေပးလိုက္သည္။ ထိုအဖြဲ႕ငယ္ေလးမ်ားသည္ သမဂၢစည္းမ်ဥ္းဥပေဒေရးဆြဲၿပီ
၁၉၃၁-၃၂ စာသင္ႏွစ္ သမဂၢအစည္းအေဝးမွ တကၠသိုလ္သခ်ၤာဌာနမွ ႏုတ္ထြက္၍ ပထမႏွစ္ ဥပေဒသင္တန္း တက္ေရာက္ သင္ၾကားေနေသာ ေက်ာင္းသား ကိုထြန္းစိန္၏ ေျပာပံုဆိုပံု၊ သတိၲ႐ွိပံုမ်ားကို ေက်ာင္းသားမ်ား အထင္ႀကီးၾက၏။
ကိုထြန္းစိန္အား ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဥကၠ႒ အဆင့္အတန္းႏွင့္ သင့္ေတာ္သူျဖစ္၍ ကိုဗစိန္က ကိုထြန္းစိန္အား ဥကၠ႒ အဆို တင္သြင္းလိုက္သည္။ အစည္းအေဝးတြင္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲႀကီးၾကပ္ေရးေကာ
ကိုထြန္းစိန္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားစိတ္
ကိုထြန္းစိန္မွာ ၁၉၂၄ တြင္ (၁၀) တန္း စာေမးပြဲေအာင္ၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ သံတြဲၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႔ ပညာသင္ၾကားရန္ သေဘၤာျဖင့္ထြက္လာသည္။ ေအာက္ဖက္ ကုန္းပတ္တြင္ တိုင္းရင္းသားခရီးသည္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေန၍ "ဥေရာပတိုက္သားမ်ား အတြက္သာ" ဟု ေရးထားေသာ အထက္တန္းကုန္းပတ္တြင္ ေလေကာင္းေလသန္႔ရရန္ ကိုထြန္းစိန္ တက္သြားသည္။ စိတ္ထဲက̈လည္း "လူေခ်ာင္တဲ့ အထက္တန္းကုန္းပတ္မွာ ဒင္းတို႔ေတြက ဇိမ္ခံၿပီး စီးနင္းလိုက္ပါ ၾကတယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြကေတာ့ ေအာက္မွာ ငါးပိ၊ ငါးခ်ဥ္သိပ္ထားသလိုနဲ႔ လိုက္ပါရတယ္" ေတာက္တခ်က္ေခါက္ၿပီးမွ "ဒင္းတို့ ဗမာျပည္ကို အျမတ္ထုတ္႐ံုမက တိုင္းရင္းသားေတြ အၫြန့္ပါ ခ်ိဳးၾကေသးတယ္၊ သူတို့နဲ့ မတူမတန္သလို ထားၾကတယ္၊ ဘာရမလဲ ဒီသေဘၤာအေပၚက မ်က္ႏွာျဖဴေတြကို ငါ့အေၾကာင္း ျပရေသးတာေပါ့" ကိုထြန္းစိန္သည္ ဥေရာပတိုက္သားမ်ားသာဟုဆိုေသ
"မင္းမဆင္းရင္ ေသနတ္နဲ႔ပစ္မယ္။ ဘာမွတ္လို႔လဲ ငါဒီသေဘၤာမွာ ပစ္သတ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာ႐ွိတယ္" ထိုအခါ ကိုထြန္းစိန္ က "ပစ္သတ္ႏိုင္တဲ့ အာဏာ႐ွိရင္လဲ ပစ္ေလ၊ ခင္ဗ်ားပစ္တာနဲ႔ က်ဳပ္ဓားနဲ႔ထိုးမယ္၊ သူေသကိုယ္ေသေပါ့၊ က်ဳပ္တို႔
တိုင္းရင္းသားေတြမွာ ဇာတိမာန္႐ွိတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ဆီမွာပဲ ႐ွိတာမဟုတ္ဘူး" သေဘၤာအထက္တန္း ကုန္းပတ္တြင္ ဆူဆူညံညံ ျဖစ္ေန၍ ေအာက္တန္းမွ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ဓားမ်ားကိုင္ကာ တက္လာၾက၍ မ်က္ႏွာျဖဴအရာ႐ွိ (၂) ဦးမွာ လက္ေလွ်ာ့သြားသည္။
ကိုထြန္းစိန္သည္ ၁၉၂၆ အိုင္အက္စီစာေမးပြဲေအာင္ၿပီ
ယူလာ၍ ျခင္ေထာင္ထဲတြင္ အတူ ႏိုင္ငံေရးစာေပမ်ား ေလ့လာၾကသည္။ ၁၉၂၈-၂၉ တြင္ တကၠသိုလ္ သခ်ၤာဌာနမွ လက္ေထာက္ကထိက ဦးကာ၏ ေစတနာအရ သခ်ၤာဌာနနည္းျပႏွင့္ အေဆာင္နည္းျပ ဝင္လုပ္သည္။ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ေဆာင္ႏွင့္ တေကာင္းေဆာင္ ေ႐ွ႕ဘက္႐ွိ ဘီအိုစီ အင္ဂ်င္နီယာေကာလိပ္ဆရာမ်ား အပန္းေျဖစခန္းတြင္ တကၠသိုလ္သခ်ၤာဌာန ယာယီ ပါေမာကၡ မစၥတာလူးဝစ္ အမိန္႔အရ သခ်ၤာနည္းျပကိုထြန္းစိန္ႏွင
ထိုအခါ မစၥတာခ်ယ္ရီက "မင္းတို႔ ဘယ္ကေကာင္ေတြလဲ" ဟု စေမးေသာအခါ ကိုထြန္းစိန္က "က်ေနာ္တို႔ ယူနီဗာစီတီ သခ်ၤာဌာနကပါ၊ ဒီေကာလိပ္မွာ သခ်ၤာ အခ်ိန္ပိုင္းနည္းျပတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ ပါေမာကၶလူးဝစ္ လႊတ္တာပါ" ဟု
ရည္မြန္စြာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုအခါ မ်က္ႏွာျဖဴ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက "မင္းတို႔ တယ္႐ိုင္းတဲ့ေကာင္ေတြပဲ၊ ငါ အင္ဂ်င္နီယာေကာလိပ္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးပဲ၊ မစၥတာခ်ယ္ရီဆိုတာ ငါပဲ၊ ဒီေလာက္ေတာင္႐ိုင္းၿပီး အ႐ိုအေသေပးရမွန္း မသိတဲ့ေကာင္ေတြ
ဒီအခန္းထဲက အခုခ်က္ျခင္း ထြက္သြားၾက" ကိုထြန္းစိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တုန္လႈပ္မသြားေပ။ ကိုထြန္းစိန္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ မတုန္မလႈပ္ ထိုင္ေနသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကိုလည္း အ႐ိုအေသ မေပးေခ်။ ထိုအခါေက်ာင္းအုပ္ႀကီးသည္ စိတ္ဆိုးလာၿပီး
သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆရာႏွစ္ေယာက္၏ အက်ႌကို ဂုတ္မွဆြဲကိုင္ၿပီး အျပင္သို႔ ဆြဲထုတ္ေသာအခါ ကိုထြန္းစိန္သည္ ညာလက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္၍ "ဒါ ခင္ဗ်ား အေမ့လင္ေကာလိပ္ မဟုတ္ဘူး၊ ဗမာႏိုင္ငံေကာလိပ္၊ လာၿပီးမေစာ္ကားနဲ႔" ဟု
ဆိုကာ မစၥတာခ်ယ္ရီ၏ နားထင္ကို ထိုးခ်လိုက္သည္။ ထိုအခါ မစၥတာခ်ယ္ရီ ခ်ာလပတ္လည္၍ အခန္းထဲမွ ထြက္ေျပးသြားသည္။
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ အေဆာက္အဦ တည္ေဆာက္ေနေသာအခါ ကိုထြန္းစိန္က " အေဆာက္အဦႀကီးကေတာ္ေတာ္ႀကီးမ
ပံုပန္းကလည္း ဗမာမဆန္ဘူး၊ အေဆာက္အဦကိုလည္း သူတို႔ဆီက ထြက္တဲ့ သံထည္ေတြပဲ သံုးတယ္၊ ဗမာႏိုင္ငံမွာ ေဆာက္လုပ္ၿပီး ဗမာမဆန္တဲ႕ အေနာက္ႏိုင္ငံ ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာ "ဂါေသ႕" ဇာတ္႐ံုႀကီးနဲ႔တူေနပါလား ဟု ေတြးမိေသာ ကိုထြန္းစိန္သည္ အဂၤလိပ္ဗမာ သတင္းစာ (၂) ေစာင္က̈ အယ္ဒီတာထံေပးစာျဖင့္ အျပင္းအထန္ ေဝဖန္လိုက္သည္။ ထိုအခါ အေဆာက္အဦး ေဆာက္လုပ္ေရး ေကာ္မတီမွာ မေက်နပ္ခ်က္ကို ေမးျမန္းရန္ ကိုထြန္းစိန္ကို ဖိတ္ေခၚရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ခ်ယ္ယာမင္ မစၥတာဒီဂလင္းဗီးလ္ သည္ ကိုထြန္းစိန္၏ အၾကံေပးခ်က္အရ ၄င္းဘြဲ႔ႏွင္းသဘင္အေဆာက္အဦႀ
ေက်ာင္းသားမ်ား ၾကည္ညိဳေလးစားေသာ ကိုထြန္းစိန္သည္ ညေနဘက္က အလယ္ေက်ာင္းေဆာင္မ်ား၏ အစည္းအေဝးကို ထမင္းစားေဆာင္က ျပဳလုပ္ရန္႐ွိရာ အစည္းအေဝး မစမီ ၿဗိတိသွ်အမ်ိဳးသားသီခ်င္း သီဆိုၾကရသည္။ သီခ်င္း၏
အဓိပၸါယ္မွာ "ဘုရားသခင္၊ က်ေနာ္တို့ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ေစာင္႕ေ႐ွာက္ကယ္တင္ပါ" ထိုသီခ်င္းသီဆိုမႈႏွင့္ ပက္သက္၍ ကိုထြန္းစိန္က "က်ေနာ္တို႔ ဗမာတိုင္းရင္းသားေတြ ျဖစ္တယ္။ အဂၤလန္ကလာၿပီး ပညာသင္ေနသူတဦး တေယာက္မွ်မ႐ွိပါ၊
မ်က္ႏွာျဖဴဘုရင္ကို ဘုရားသခင္ ကယ္မပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရတာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အဓိပၸါယ္မ႐ွိပါ။ က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္ကို လက္နက္နဲ႔ အႏိုင္က်င့္ယူထားတဲ့ အဂၤလိပ္႐ွင္ဘုရင္ကို ဘုရားသခင္ကယ္မပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနရတာ ႐ွက္ဖို႔
ေကာင္းပါတယ္။ ၁၉၂၀ ခုႏွစ္က အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခဲ့တဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ေနာင္ေတာ္ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ာ
႐ွင္ဘုရင္အတြက္ ဆုေတာင္းေပးေနရတာကိုက မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင္႕ အဂၤလိပ္ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ဆုေတာင္းေပးေနတဲ႕ သီခ်င္းကို ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ေက်ာင္းသားသမဂၢ အစည္းအေဝးက̈ ျဖစ္ေစ၊ အျခားပြဲလမ္းသဘင္မ်ားက̈ ျဖစ္ေစ၊ ဤသီခ်င္းကို လံုးဝ မဆိုဘဲေနၾကရန္ အဆိုတင္သြင္းပါတယ္။ က်ေနာ္တင္သြင္းတဲ့ အဆိုကို ေလးနက္စြာ စဥ္းစားၾကပါရန္ ပန္ၾကားပါတယ္၊" ကိုထြန္းစိန္ အဆိုတင္သြင္းမႈကို ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး ေတြေဝသြားၾကသည္။
ခဏၾကာေသာ္ ေ႐ွ႕တန္းက ထိုင္ေနေသာ ေက်ာင္းသားႀကီးအားလံုးက စၿပီး လက္ခုပ္တအား ႐ိုက္ၿပီးတီးရာ လက္ခုပ္သံမ်ား တခန္းလံုး ပဲ့တင္ထပ္သြားသည္။ အဂၤလိပ္-ဗမာ ဘာသာျပန္ဆရာ ကိုဘေသာင္းက ကိုထြန္းစိန္လက္ကို တအားဆုတ္၍ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။ ကိုရာ႐ွစ္ကလည္း ထိုသို႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကိုဗစိန္ကမူ ကိုထြန္းစိန္ ကိုယ္လံုးႀကီးကို တအားသိမ္းက်ံဳး ဖက္ေတာ့သည္။ ထိုညက်င္းပေသာ အစည္းအေဝးမွ နယ္ခ်ဲ႔အမ်ိဳသားသီခ်င္းကို ေက်ာင္းသားသမဂၢက သီဆိုျခင္း လံုးဝမျပဳလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး မစၥတာစေလာ့က ကိုထြန္းစိန္အား ေခၚေတြ႕ၿပီး "ကိုထြန္းစိန္က တကၠသိုလ္ နယ္ေျမမွာ အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသားသီခ်င္း ေက်ာင္းသားေတြ မသီဆိုဖို႔ ဘာလို႔တင္သြင္းတာလဲ၊ မသီဆိုဘူးလို႔ ပိတ္ပင္တားဆီးတာ
ဟာ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစိုးရကို သက္သက္ဆန္႔က်င္တာပဲ" ကိုထြန္းစိန္က "က်ေနာ္ေစာ္ကားတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ မွန္တဲ့အဆိုတင္သြင္းတာပါ၊ အမ်ိဳးသားသီခ်င္း ဆိုရေအာင္လဲ၊ ဘုရားသခင္သည္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔၏ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို ကယ္တင္ပါေစသတည္း၊ ဘုရင္မင္းျမတ္ ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ ဗမာႏိုင္ငံမွာ မ႐ွိဘူး၊ ဂရိတ္ၿဗိတိန္မွာ ေနတာပါ၊ က်ေနာ္တို႔ ဘုရင္မင္းျမတ္ကို အဂၤလိပ္ေတြက ကုလားစစ္သားအကူအညီနဲ႔ အိႏိၵယကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ေအာက္က်ေနာက္က် ေနလာခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ မ်က္လံုးေတြ တစစပြင့္ၿပီး အေတြးအေခၚက်ယ္ျပန္႔လာရာ ေနာင္သမဂၢမွာ အဂၤလိပ္အမ်ိဳးသားသီခ်င္း သီဆိုၾကေတာ့မွာ မဟုတ္" ဟု ရဲရဲဝံဝံ ျပန္ေျပာလိုက္ေသာအခါ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက " ဒီလိုဆို ကိုထြန္းစိန္ မိမိအျပစ္ကိုမိမိသိတဲ႕အေနနဲ
[စာညြန္း - ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာင္းသားလႈပ
ေအးခ်မ္းမြန္ Credit To > ဗမာ့ေခတ္ < Thank
Re-post By ACM 6-7-2013
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
No comments:
Post a Comment