ေမ့မရႏိုင္ ......(၁၉) ဇူလိုင္

Written by နန္းအသခၤယာ

   

ဒိုင္း .. ကနဲ၊ ၾကားလိုက္ရေသာ ေသနတ္သံႏွင့္အတူ .. အိပ္ယာထက္မွ ဆတ္ကနဲ ထထိုင္မိလိုက္သည္။

တကယ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ အိပ္မက္တစ္ခုက မလိုခ်င္ပါဘဲႏွင့္၊ သူ႔ထံကို မညွာမတာ ေရာက္လာတတ္၏။ ေ၀့၀ဲလာေသာ
မ်က္ရည္ႏွင့္ နားသယ္စဆီမွေခၽြးစစို႔စို႔က၊ ရင္ထဲက ထြက္လာေသာ ပူေလာင္မႈအတြက္ သက္ေသတစ္ခုပမာ ..။

အံကိုခပ္ဖြဖြ ဖိႀကိတ္မိ၏။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ နားလည္ေႏြးေထြးမႈတို႔ျဖင့္၊ ဖြဲ႕တည္ထားသည့္ မိသားစု၊ တိုင္းျပည္တစ္

ခုလံုး၏ စံျပဳစရာ မိသားစုတစ္ခုမွ တံတိုင္းႀကီးသည္ ဘယ္လိုကံေၾကြးေၾကာင့္မ်ား ..သူတို႔ဘ၀ထဲမွ ေစာစီးစြာ စြန္႔

ခြာသြားရပါသနည္း ...။

အခုဆိုလွ်င္ ႏွစ္ကာလတစ္ခုပင္ ၾကာခဲ့ေသာ္လည္း ..သူ႔ရင္ထဲမွာ မေန႔တစ္ေန႔က အတိုင္းပင္ ..။ နာ

က်င္ရ၏။ခံစားရ၏။ ဒါေပမယ့္လည္း ..သူ႔ ေ၀ဒနာ သူ႔နာက်င္မႈတို႔ကို သားသမီးတို႔ေရွ႕မွာ၊ လူထုႀကီးတစ္ရပ္လံုးေရွ႕

မွာ လံုး၀ မထုတ္ေဖာ္ခ်င္ခဲ့ပါ။ ခ်စ္လင္ခင္ပြန္းသည္၏ သံမဏိစိတ္ဓာတ္၊ အနစ္နာခံတတ္ေသာ သူရဲေကာင္းစိတ္

ဓာတ္တို႔ကို အေလးထားေသာအားျဖင့္၊ သူသည္လည္း ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္အျဖစ္ မက်န္ခဲ့ခ်င္ပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ .. ေ၀ဒနာကို သိမ္းဆည္း၏။ မ်က္ရည္တို႔၏ ဖယ္သုတ္၏။ ငိုေနမည့္အစား ခ်စ္ေသာသူ၏ ဆႏၵကိုတစ္

ေသြမတိမ္း ျဖည့္ဆည္းေပးလို၏။ သို႔ေသာ္လည္း.. အခုလို အိပ္မက္ေတြ မက္သည့္ ညတိုင္းေတာ့ .. မိန္းမသား

တစ္ေယာက္၏ ႏွလံုးေသြးမွ ျဖစ္ထြန္းလာေသာ ခံစားခ်က္ ..မ်က္ရည္စတို႔သည္၊ လူမသိ သူမသိ ရင္ကို ထိုးႏွက္

လာစၿမဲပင္ ....။

အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့မည့္အတူတူ .. အိပ္ယာမွထကာ၊ ရင္ထဲက အပူကို ေလ်ာ့လိုေလ်ာ့ျငားျဖင့္ .. ေရတစ္

ခြက္ ထေသာက္မိ၏။ ဖန္ခြက္ေလးကို စားပြဲေပၚသို႔ အသာအယာျပန္ခ်လိုက္သည္။ ျပတင္းေပါက္မွ ျဖာက်ေနေသာ

လေရာင္ကအတိတ္တို႔ကို ညွိဳ႕ယူေခၚေဆာင္သြားျပန္၏။

----------

ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနေသာ ၀ရံတာေလးမွာ လေရာင္ကလည္း ျဖာလို႔ေန၏။ တေယာသံသဲ့သဲ့ ....နား

စည္ထဲသို႔ႏြဲ႕ႏြဲ႕ကေလး ၀င္လာသည္။

(မွန္ေရႊျဖဴ ျပတင္းငယ္ေနာ္၊ ေရာ္ကာ ရမ္းလုိ႔ ေတြးေမွ်ာ္ ... အရုဏ္ေတာ္က်ဴးလုိ႔ လင္းေသာ္၊ ပ်ိဳေမ ေစာင့္လုိ႔

သာေမွ်ာ္) ၂(သန္းေခါင္ယံတည္းက ေနာ္ ... ေပၚလာမယ္ ေစာင့္လုိ႔ေမွ်ာ္။ တြန္ခ်ိန္သံ ေရာက္လုိ႔ ပ်ိဳဆြမ္းကပ္ခ်ိန္

ေရာက္ေသာ္။ၾကက္ဖ တြန္က်ဴးလုိ႔ ေက်ာ္) ၂

(စိန္ျခဴးၾကာေညာင္၊ လေရာင္လင္းေသာ္၊ မွန္ေရႊျဖဴျပတင္းကေနာ္၊ သန္းေခါင္ဦးမယ္ခုေမွ်ာ္) ၂ သုံးခ်က္စည္ေတာ္

စည္ေတာ္၊ ရုိက္ေဆာ္ညင္းေသာ္ လင္းေအာင္ မယ္ခုေမွ်ာ္.... .....

တေယာသံႏွင့္ လိုက္ဖက္မွ်စြာ ဆိုညည္းမိသည့္၊ ေမရွင္၏ မယ္ခုေမွ်ာ္ ..ဆိုသည့္ သီခ်င္းေလး ..။ ဆိုသူ

မွာလည္းရွက္ေသြးလည္း ျဖာေနသလို၊ နားေထာင္သူမွာလည္း အၿပံဳးေလးေတြ သာေနခဲ့သည့္ ..ည။ တစ္နည္းအား

ျဖင့္.. ျမန္မာျပည္၏ အဖိုးအနဂၢထိုက္တန္တစ္ဦး၏ အလွဆံုးျဖစ္ခဲ့ေသာ ..ည။

ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ဆိုပါဦး ..ဟု၊ ေတာင္းဆိုသည့္ အခါမွာလည္း၊ မျငင္းပယ္ႏိုင္ ..။ သူ႔အသံသည္ သူ႔

ေမတၱာတရားႏွင့္ထပ္တူ ..နားဆင္သူ၏ ႏွလံုးသားကို ၾကည္ႏူးစိမ့္၀င္သြားသည့္အတြက္ ..ကိုယ္တိုင္လည္း ပီတိျပံဳး

ေလး ၿပံဳးခဲ့မိ၏။ ဒီလိုႏွင့္ .. ေရွးကံဆုေတာင္း ..အေၾကာင္းေရစက္ေလးက ..သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား၀ယ္ ေပါင္းကူး

တံတားေလးျဖစ္ခဲ့သည္။ တစစ ရင္းႏွီးလာ၏။ ေမတၱာသက္၀င္မႈက ပိုမိုထင္ရွားလာသည္။

------------

သူ မည္မွ်ကံေကာင္းခဲ့ပါသလဲ ..။ တိုင္းျပည္အတြက္ဆို အသက္ကို ျမက္တစ္ပင္လို သေဘာထားသူ၏

ရင္ခြင္ရိပ္မွာ ေခၽြးသိပ္ဖို႔၊ ေယာက်ာ္းတစ္ရာမွာ တစ္ေယာက္မရွိႏိုင္ေသာ ျခေသၤ့စိတ္ဓာတ္ပိုင္ရွင္၊ သူရဲေကာင္းတစ္

ေယာက္၏ ႏွလံုးသားမွာ နားခိုဖို႔ .. လွမ္းလာေသာ ကမ္းလက္ကို ရဲ၀ံ့စြာ သူတြဲဆက္ခဲ့သည္။ သူ ..ယံုၾကည္ပါ၏ ..၊

ျမတ္ႏိုးပါ၏။ သူ႕နည္းတူ ..တိုင္းသူျပည္သားအေပါင္းတို႔ကလည္း ..ယံုၾကည္ၾက၏၊ အားကိုးျမတ္ႏိုးၾက၏။ သူတို႔မိ

သားစုဘ၀တစ္ခုအတြက္သာမက၊ တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုး၏ ဦးစီးဦးေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္၊ သူအၿမဲ ဂုဏ္

ယူတန္ဖိုးထားခဲ့ရသည္။

သားႏွင့္ သမီးငယ္ေလးကိုလည္း ..သူတို႔ဖခင္၏ ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ..အတုယူေစခ်င္၏။

ဒီေသြးဒီသားမွလူထုတစ္ရပ္လံုးအတြက္ ယံုၾကည္အားကိုးထိုက္ေသာ အေမြကို လက္ဆင့္ကမ္းဆက္ခံေစခ်င္၏။

တိုင္းေရးျပည္ေရးဆိုသည္မွာေတာ့ ..အေျပာက်ယ္လွသည္။ အတိုက္အခံေတြ မ်ားသည္ထက္မ်ားလာ၊ တာ၀န္

ေတြႀကီးသည္ထက္ႀကီးလာေသာ္လည္း တိုင္းျပည္အေပၚမွာ ေပးဆပ္ေနသည့္ စိတ္ခြန္အားမ်ားကို တစ္ျပားမွ

အေလ်ာ့မခံဘဲ၊ ေန႔မနားညမအား ႀကိဳးစားေနရွာသူကို၊ ဇနီးသည္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ အစစအရာရာ စိုးရိမ္မိ

ေသာ္လည္း ..ကိုယ့္တိုင္းျပည္၏ လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ပုဂၢလိကခံစားခ်က္တို႔ ယွဥ္ၿပိဳင္လာေသာအခါ .. အားငယ္

စကား၊ စိုးရိမ္စကားတို႔က ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြက္မလာေတာ့ ...။

မဆီမဆိုင္ ...လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္ကို သူ သတိရမိလိုက္သည္။ တိုင္းျပည္ကို အသက္ေပးလွဴထားသည့္

ေယာက်ာ္းတို႔၏ ဇနီးမယားဘ၀မွာ၊ ေလာကဓံႏွင့္ ေသျခင္းတရားကို အေလးမူအေရးယူေနလို႔ မျဖစ္..။ လိႈင္ထိပ္

ေခါင္တင္ဆိုသည္ကား ႏူးႏူးည့ံညံ့ ကဗ်ာဖြဲ႕ရည္ လကၤာသီသူ ..။ သူကေတာ့ ...ဂ်ပန္ေခတ္မွာမွ လူလာျဖစ္ရသည့္

ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ သူနာျပဳတစ္ေယာက္ ..။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ဘ၀ေပးအေျခအေနမတူၾက။ ေမြးဖြား ႀကီးျပင္းရာျခင္းလည္း

မတူၾက ..။ တူညီတာ တစ္ခုကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး၏ ႏွလံုးသားျဖစ္မည္ထင္၏။ သူရဲေကာင္းတို႔ထက္ပင္

သူတို႔ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မိန္းမသားတို႔၏ စိတ္မွာပိုမို ခိုင္ခ့ံမာေက်ာႏိုင္ရပါသည္ဟု၊ သူ ေျပာလွ်င္ ..ျငင္းေကာင္း

ျငင္းၾကေပလိမ့္မည္။

တိုင္းျပည္၏ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္က်ဆံုးခၽြတ္ေခ်ာ္ခဲ့ပါလွ်င္ ...သူ႔အတြက္ တစ္ဘ၀စာၿငိမ္းသြားႏိုင္

ေသာ္လည္း၊ က်န္ရစ္သူ၏ ႏွလံုးသားမွာ ေတာက္ေလာင္ျပင္းရွသည့္ မီးကေတာ့ ..သတိရတိုင္း အလွ်ံတၿငီးၿငီး....။

ေခါင္းေပၚက ေဗာင္းေတာ္ ေျမခသည့္အိပ္မက္အတြက္၊ တားဆီးခဲ့သည့္ၾကားမွ .. ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ခ်ယံုၾကည္သူ

ကေအးေဆးသက္သာ လွမ္းခြာခဲ့၏။ ကံအဆိုး မိုးသို႔ရြာခ်ိန္မွာေတာ့ လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္အတြက္ အခ်ိန္ေႏွာင္းခဲ့ၿပီ ..။

တိမ္ခိုးနဲ႔ မင္းေရးပမာ ေျပာရခက္သား ဆုိသလို ..ေျပာရခက္သည့္ တိုင္းျပည္၏အေရးတြင္ ..အသက္ေပးခဲ့ေသာ

ကေနာင္မင္းသားႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး၊ လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္၏ အသည္းႏွလုံးေတြ မည္မွ်ေၾကြၿပံဳးခဲ့မည္ကို .. သူကိုယ္တိုင္

လည္း ကိုယ္ေတြ႕ခံစား စာနာနားလည္ခ်ိန္သို႔ .. မလြဲမေသြ ဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ျပန္သည္။

-------------

ဇူလိုင္ (၁၉) ....။ မိုးေတြ ေစြခဲ့တဲ့ေန႔ ..။

စေနသားတစ္ေယာက္အတြက္ .. အဆိုးေတြကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့တဲ့ ..စေနေန႔ ..။

အို ..........။

ဆယ့္သံုးခ်က္ေတာင္ ထိခဲ့သတဲ့လား။ ပူေလာင္ျပင္းထန္တဲ့ က်ည္ဆံေတြက ခႏၶာကို ထြင္းေဖာက္ၿပီး ..

သူတို႔နဲ႔ေ၀းရာဆီကို ေခၚသြားၿပီတဲ့လား ..။ အဲဒီ့အခိုက္ တဒဂၤမွာ တိုင္းျပည္အေပၚစိတ္ေအးခဲ့ပါမလား ..။ လြတ္လပ္

ေရး .....ငါ့တိုင္းျပည္သူ႔ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေရး ..လို႔ပဲ၊ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာ ျမည္တမ္းသြားခဲ့သလား။

မျမဲတဲ့ခႏၶာကိုယ္ႀကီးက ဘုန္းဘုန္းလဲက်သြားေပမဲ့ ..တည္ၾကည္ခိုင္ခံ့တဲ့ အာဇာနည္စိတ္ဓာတ္ေတြက ...

ေသြးေတြနဲ႔အတူ.. အခန္းနံရံထက္မွာ ..ျပန္႔က်ဲထင္က်န္ေနခဲ့သလား။

ရက္စက္လိုက္ၾကတာ .......။ သူတို႔မိသားစုအေပၚမွာမက ..တိုင္းျပည္တစ္ခုလံုးအေပၚမွာပါ ရက္စက္

လိုက္ၾကတာ။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းလို႔မ်ား ..ရင္ထဲက အာဃာတက ေၾကေရာသတဲ့လားေလ ..။ ေနရာတစ္ခုအတြက္

.. ရက္စက္သူတို႔ရဲ႕အျပဳအမူဟာ ..သမိုင္းတင္က်န္မဲ့ ေန႔ .. ဘယ္သူမွေတာ့ ေမ့ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး ..။

သားေလးနဲ႔ သမီးေလးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ၿပီး ..မ်က္ရည္က်ေနမယ့္ သူ႔ကို ..မသနားရင္ေနပါ ..။

လူထုတစ္ရပ္လံုးရဲ႕ႏွေျမာတသစိတ္၊ နာက်င္၀မ္းနည္းစိတ္ေတြကိုေတာ့ .. သူတို႔ ထည့္မတြက္ခဲ့ၾကပါလား ...။

ၿပီးခဲ့တာေတြ ..မၿပီးခဲ့ဘူး ...။ မရွိေတာ့ေပမဲ့ ..ရွိေနတယ္ ...။ ရုပ္ခႏၶာႀကီးဟာ သခၤါရေအာက္မွာ က်

ေရာက္ခဲ့ရေပမယ့္၊ စိတ္ေတြက အရိပ္ေတြလို ရွိေနတယ္။ အေငြ႕အသက္ေတြက ..ေန႔ရက္ေတြမွာ ..ရွိေနေသး

တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ..ဆိုတာ၊ သူ႔အတြက္ ..ေလးစားျမတ္ႏိုးရာ လင္ေယာက်ာ္း၊ သားသမီးေတြအတြက္

စံျပဳအားကိုးရာ ဖခင္၊ ျပည္သူလူထုအတြက္ ..အဖိုးအျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း .....။

သူ ...မ်က္လံုးေတြကို ဖိမွိတ္လိုက္မိသည္။ အတိတ္ႏွင့္ ပစၥဳပၸန္တစ္သားတည္း က်သြားခ်ိန္တြင္ မ်က္ရည္

စတို႔ပါးျပင္ေပၚသို႔ ညင္သာစြာ လိမ့္ဆင္းသြား၏။ ေကာင္းကင္ယံမွာ လေရာင္ျဖာေနေသး၏။ ျပတင္းေပါက္မွ ေလႏု

ေအးကလြမ္းေမာစရာ တိုက္ခတ္သြားသည္။

(စိမ္းကားလြန္းေသာ္၊ ဖုိးေရႊလကုိေျပာလုိက္ပါေနာ္။ ခ်စ္မိတဲ့သူ႔အေပၚ ဘယ္ဆီမွာေမွ်ာ္) ၂

ေခၚေပးပါလားလုိ႔ေနာ္ ေတြ႔ရမွ ရႊင္ေပ်ာ္၊ စိတ္သက္သာမေနာ္ ...........။

မယ္ခုေမွ်ာ္ ..သီခ်င္းေလးကို ျပန္ၾကားေယာင္လာသည္။ ရိုးသားၾကည္လင္ေသာ အၿပံဳးေအးေအးႏွင့္

မ်က္ႏွာကိုျမင္ေယာင္လာ၏။ မ်က္ရည္တို႔ကို ပြတ္ဖယ္သုတ္ပစ္လိုက္သည္။ သူႏွင့္အတူ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုး

၏ ရင္ထဲမွာ အာဇာနည္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုတာ အၿမဲရွင္သန္ေနသည္ဟု၊ ယံုၾကည္ေနပါ၏။ ဘယ္ေတာ့မွ ...

မေမ့ႏိုင္ေတာ့မည့္ ..ဇူလိုင္ (၁၉)သည္ ..သူ႔ႏွလံုးသားထဲမွာ နက္ရိႈင္းစြာ ..စူးရွနစ္၀င္ေနဆဲ ......။          ။

------------------------

နန္းအသခၤယာ

(ကၽြန္မသည္ အာဇာနည္ေန႔အတြက္ အမွတ္တရ တစ္ခုခုေရးခ်င္မိပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း

အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခ်ီးက်ဴးေရးသာျခင္း တသေအာက္ေမ့ျခင္းတို႔ကို ဖြဲ႕

သီရန္ စဥ္းစားေသာ္လည္း၊ က်မသည္ မိန္းမသားတစ္ဦးျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ခ်စ္ဇနီး ေဒၚခင္

ၾကည္ကို ရုတ္တရက္ သတိရမိလာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္က်မ၏ မေတာက္တေခါက္ အႏုပညာစြမ္းရည္ေလးျဖင့္

..မိန္းမသားခ်င္း ခံစားမႈကို စာနာနားလည္ၾကည့္ၿပီး ..ယခုစာေလးအား ..ဖန္တီးမိပါသည္။ ကၽြန္မသည္

ငယ္ရြယ္သူျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္မႈမ်ား၊ အျမင္မတူမႈမ်ားရွိခဲ့ပါလွ်င္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးၾကဖို႔

ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မဟုတ္ဘဲ ..ကိုယ္စား၀င္ၿပီး ခံစားေရးသားေသာေၾကာင့္ ျငင္းခုန္

စရာ သေဘာမတူစရာမ်ားလည္း ရွိေနႏိုင္ပါသည္။ မည္သုိ႔ေသာေၾကာင့္မွ် မဟုတ္ဘဲ၊ကၽြန္မ၏ ဖန္တီးမႈေလး

သက္သက္ႏွင့္ ခံစားေတြးေတာမိေသာ အာဇာနည္ေန႔ေလးကို အားလံုး နားလည္ေပးၾကပါရွင္ ..။ )

၀ဏၰေက်ာ္ထင္ ေဒါက္တာျမင့္ေဆြ၏ ‘မွတ္မိေသးတယ္ ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆးရုံၾကီး၀ယ္ ’ စာအုပ္မွ အခ်က္အလက္

တခ်ိဳ႕ကို မွီျငမ္းကိုးကားပါသည္ရွင္ ..။

from- ငုရင္ျပင္